Frankrijk 2022 Fietsen langs de frontlijn.

Zaterdag 16 juli 2022  Costa Vlaanderen 155 km 173 hm
Ik ben vandaag vroeg op de trein naar Vlissingen gestapt. Vanaf Vlissingen wil ik via de Belgische kust naar Nieuwpoort fietsen. Nieuwpoort is het startpunt van “Fietsen langs de frontlijn van de Eerste Wereldoorlog”. Deze route gaat dwars door Frankrijk naar Bazel in Zwitserland. Vlak voor het einde van deze route wil ik overstappen op het traject van De Honderd Cols Tocht.
Net voor Tilburg vertelt de conducteur me dat ik verder moet gaan fietsen. Net na Tilburg is een aanrijding geweest en rijden er voorlopig geen treinen. Vanaf Gilze-Rijen kan ik weer verder met de trein, zo wordt me verteld.
Ik fiets naar Gilze-Rijen. Op het station wordt me verteld dat ik door moet fietsen naar Breda. Terwijl ik sta te kijken hoe ik verder moet fietsen, verschijnt er een trein op de informatieborden. De NS-medewerkers zeggen dat ik en een aantal andere passagiers misschien mee kunnen rijden met die trein. Op het perron wachten we gespannen af of we mee kunnen. Eerst verschijnt er op de informatieborden dat deze trein vijf minuten vertraging heeft en daarna stopt de trein niet op het station. Helaas moet ik weer verder fietsen. Ik baal dat ik niet gisteren al de trein naar Vlissingen heb genomen.
Mijn plan is om vandaag naar Ieper te fietsen. Door vanochtend pas de trein te nemen, heb ik een wel erg late start om nog tot Ieper te fietsen. Doordat ik nu ook nog een extra fietstocht heb langs enkele treinstation zal ik nog een paar uur later vertrekken. Op zich is dat allemaal niet zo erg, want er zijn op de hele route vandaag voldoende campings. Dus ik kan makkelijk mijn route inkorten. Vanmiddag bekijk ik wel waar ik op zoek ga naar een camping.

Foto 8984

Vanaf Breda loopt mijn reis voorspoedig. In de trein is het gezellig met enkele andere fietsers. Op de boot naar Breskens krijg ik een echt vakantiegevoel. We varen tussen de zeeschepen door de Westerschelde over.
In Breskens kan mijn fietstocht eindelijk beginnen. Net buiten het dorp blijkt al snel dat een weg afgesloten is en moet ik weer een paar kilometer terug fietsen. Nog meer tegenslag zou je denken, maar dit maakt allemaal niets uit. De frisse zeewind staat in de juiste richting en dat vind ik veel belangrijker.
Het fietsen door het vlakke en vaak open land gaat heel erg makkelijk door de rugwind. In ben al snel Zeeuws Vlaanderen door en in België fiets ik naar de kust.

Bij Knokke fiets ik over indrukwekkend brede boulevards met daarachter een enorme rij met flats. De flats langs de kust zijn niet lelijk, maar ook zeker niet mooi. In Nederland bestaat de kust uit duinen met af en toe een dorp of stad. Hier in België lijkt de kust meer op een aaneenschakeling van flats en boulevards.

Voor Zeebrugge staat een afhaalbrug omhoog. Voor me staan 2 enorme brugdelen recht omhoog. Een wielrenner vertelt me dat ik beter een andere route kan zoeken, omdat er op een informatiebord staat dat de brug pas over een uur weer open gaat. Terwijl ik een foto van de brug maak, zie ik dat een brugdeel in beweging komt. Vijf minuten later kan ik over de brug fietsen.


Uren lang fiets ik van de ene naar de andere boulevard. Het is prachtig zonnig weer en dus druk langs de stranden. Ik fiets slingerend tussen alle wandelaars door. Vaak is het zo druk dat ik langzaam moet gaan fietsen. Dat is jammer. Want langs de stranden heb ik een extra sterke wind in de rug, waardoor ik zonder me in te spannen lekker snel zou kunnen fietsen.
Op een paar plaatsen mag ik niet fietsen en moet ik wandelen. Meestal is er dan een kunstmarkt of andere activiteit op de boulevard. Op één plaats is er muziek, zijn er prachtig aangeklede steltlopers en spectaculair springende mannen op een trampoline.
Bij een stoplicht vraagt een man of ik al ver gefietst heb. Nee, ik ben nog maar net vertrokken en moet nog 3000 kilometer fietsen. “Oh,” zegt de man, “nog een paar dagen”. Belgisch grapje, denk ik dan.

Op het einde van de middag verlaat ik de kust en kom ik op het traject van “Fietsen langs de frontlijn van de Eerste Wereldoorlog”. Ik zie al snel dat ik door de enorme rugwind toch nog op een redelijke tijd in Ieper kan aankomen. Op het kaars rechte fietspad van “De Frontzate” krijg ik al snel de IJzertoren in het zicht. Bij een boerderij langs de route haal ik een cola uit de automaat. Je kunt alleen iets uit de automaat halen als je je identiteitsbewijs in het apparaat stopt. Je kunt ook bier uit de automaat halen. Ik neem aan dat je identiteitsbewijs noodzakelijk is om aan te tonen dat je oud genoeg bent om alcohol te mogen kopen.

Met de IJzertoren bij Diksmuide in het zicht besluit ik rechtdoor naar Diksmuide te fietsen en de omweg naar de “Dodengang” over te slaan. In tegenstelling tot de gezellige drukte langs de kust is het hier heerlijk rustig op de fietsroute. Het is zo rustig dat er konijnen op het fietspad lopen. Eén konijn maakt een verkeerde beweging. Eerst stoot het beest zijn neus tegen mijn voorwiel en daarna loopt het onder mijn achterwiel. Met mijn volle gewicht fiets ik over het konijn. Als ik omkijk is het dier alweer verdwenen. Ik hoop dat het konijn niet te ernstig gewond is geraakt.
Om 19 uur sta ik voor een afgesloten hekwerk met de camping van Ieper er achter. Ik moet op zoek gaan naar een andere ingang. Via een omweg kom ik bij de camping, waar de receptie gesloten is. Naast de receptie kan ik me aanmelden bij een automaat. Dat is heel erg handig, zo kan ik morgen weer vertrekken voordat de receptie weer open is.

Even later heb ik mijn tent op staan. Mijn haringen kan ik niet vinden. Gelukkig staat mijn tent ook zonder haringen prima. Op mijn eerste vakantiedag heb ik blijkbaar nog niet genoeg routine. Die haringen kom ik later op de avond pas weer tegen.

Dinsdag 19 juli 2022  Hitte op de Chemin des Dames 136 km 803 hm
De temperatuur is de afgelopen dagen behoorlijk opgelopen. Ik vind het prettig als de maximum temperatuur ruim 30 graden Celsius is. Vandaag wordt een maximum temperatuur van 41 graden verwacht. Dat is wel een stuk warmer. Het is al weer een tijd geleden dat ik bij temperaturen boven de 40 graden heb gefietst. Ik vraag me af of het niet te heet gaat worden vandaag.


Ik vertrek vroeg van de camping bij Attichy. De afgelopen dagen fietste ik steeds door een open landbouwgebied met golvende heuvels. Nu fiets ik door een rivierdal. In het dal zijn ook golvende akkers, maar in de heuvels er omheen zie ik vooral bos.
Door het dal van de Aisne loopt een grote drukke weg. Ik kruis eerst de drukke weg naar het zuiden en een paar kilometer verderop weer naar het noorden. Bij een viaduct over een oude spoorlijn moet ik even zoeken om op het fietspad te komen dat op het oude spoorwegtraject ligt. Het fietspad is niet veel meer dan een enkel wielspoor in het zand. Richting Soissons wordt het pad langzaam breder en beter. In de stad kom ik met mijn tassen klem te zitten tussen de poortjes die op het fietspad zijn geplaatst.

In Soissons fiets ik het terrein op van de abdijruïne Saint Jean-des-Vignes. Ik weet niet of het toegestaan is, maar ik wil graag de prachtige voorgevel van de oude abdijkerk bekijken. De kerk achter de voorgevel is afgebroken. Door de lege openingen in de voorgevel zie ik nu prachtig blauwe lucht, op deze prachtige ochtend.
Verder fiets ik door de straten van de stad zonder te stoppen. De kathedraal staat in de steigers en ik kom geen bakker tegen. Pas in het eerste dorp na Soissons zie ik een bakker, waar ik inkopen doe voor later op de dag. Na het dorp verlaat ik het rivierdal en klim ik langzaam omhoog naar de Chemin des Dames.

De Chemin des Dames is een strategisch gelegen heuvelrug waar veel is gevochten tijdens de Eerste Wereldoorlog. In het open landschap op de heuvelrug heb ik flink last van de tegenwind. Die tegenwind geeft natuurlijk wat extra verkoeling, maar ik moet ook veel meer inspanning leveren om vooruit te komen. Ik ben dan ook blij dat de hoofdroute -vlak na een oorlogsbegraafplaats- al snel de Chemin des Dames verlaat.
Na een afdaling kom ik in een dal met veel bos. Bij een meer staan 2 grote bomen met een heerlijke schaduwplek eronder. Hier neem ik een pauze. Na de pauze fiets ik over een fietspad door een bos. Heerlijk is het fietsen in de schaduw van het bos tot aan de ruïne van Abbaye de Vauclair. Hier moet ik opnieuw de Chemin des Dames op fietsen. Boven op de Chemin des Dames krijg ik weer een flinke tegenwind. Bij Plateau de Californie heb ik een prachtig uitzicht over de omgeving. In de schaduw van enkele bomen koel ik hier af door de heerlijke wind die hier staat.

Door de hitte neem ik in de route naar Reims iets vaker pauze. Voor Reims ruik ik opeens de bestrijdingsmiddelen van druivenstruiken. Even later fiets ik een klein stukje door de wijnranken van de Champagne. Via een fietspad langs een kanaal fiets ik daarna Reims binnen. In de hete stad fiets ik langs de kathedraal, met zijn prachtige voorgevel, en langs de nog mooiere basiliek St Remy.

Na de basiliek fiets ik terug naar het fietspad langs het kanaal. Net na de stad verlaat de hoofdroute het kanaal. Ik volg de alternatieve route langs het kanaal naar de camping bij Val-de-Vesle. Op de camping is geen restaurant. Als ik na het douchen naar het restaurant wandel op 2 kilometer van de camping, loop ik helaas een stuk in de zon, die nog behoorlijk heet is. Ik ben dus snel alweer nat van het zweet. Jammer, maar ook later als ik weer terug ben op de camping blijft het erg warm. Pas op het einde van de nacht komt er verkoeling en regen.

Vrijdag 22 juli 2022  Einde deel 1 Frontlijn 138 km 1609 hm
Na weer een paar dagen fietsen over de afplatte landbouwheuvels van Noord Frankrijk ben ik gisteren de Maas overgestoken en bij Pont-a-Mousson bij de Moezel aangekomen. Door het heerlijke warme zomerweer -waar maar geen einde aan lijkt te komen- is het geweldig fietsen op de kleine wegen van de route.
Thuis had ik al gezien dat er weinig campings hier in de buurt waren. Toen ik op booking.com zag dat er een heel goedkoop hotel was in Pont-a-Mousson heb ik dit geboekt. Voor mijn vertrek heb ik thuis een planning gemaakt, waarbij ik uitgegaan ben van alleen maar mooi weer en heel veel dagen met wind mee. Door het mooie weer van de afgelopen dagen ben ik ook precies volgens planning op deze overnachtingsplaats aangekomen.


In de vroege ochtend fiets ik vanaf mijn hotel de Butte de Mousson op. Ik heb al snel door waarom er een vlak alternatief is voor dit traject. Mijn benen hebben vandaag geen zin om met 20% omhoog te fietsen. Een paar honderd meter wandel ik met de fiets aan de hand. Ik denk overigens dat wandelen niet het goede woord is hiervoor. Duwen en trekken om mijn 50 kilogram zware fiets omhoog te krijgen is misschien een betere omschrijving.
Bij de Chapel de Lumière ben ik de enige bezoeker. Het uitzicht is hier vanaf de ruïnes van Chateau de Mousson indrukwekkend. De Chapel de Lumière is een raar bouwwerk met een open beton- en staalconstructie waarop een plaatstalen dak ligt. Midden in de kapel staat een kruis. De kapel wordt ook gebruikt als zendmast.
Na Butte de Mousson fiets ik een klein stukje door bosgebied. Daarna fiets ik urenlang door heerlijk open landbouwgebied. De weg gaat steeds heuvel op en heuvel af van dorpje naar dorp. Dat het heerlijk fietsen is over de rustige wegen met prachtige vergezichten komt natuurlijk ook omdat de zon schijnt, het lekker warm is en zeker ook omdat ik veel de wind in de rug heb.
Ik kom een paar fietsers tegen. Ik heb medelijden met ze. Ze moeten nog bijna 1000 kilometer terug naar huis tegen de wind in fietsen.

Er zijn vandaag maar een paar dorpjes met winkeltjes. Vic sur Seille is zo’n dorp. Daar koop ik bij de bakker een paar koude blikjes frisdrank. Bij de bakker vanochtend in Pont-a-Mousson heb ik al een stokbrood, croissant en een soort saucijzenbroodje gekocht. Na Vic stop ik bij een dorpje waar een bankje in de schaduw staat. Het is inmiddels ruim 30 graden geworden. Ik vind dat heerlijk fietsweer, maar in de pauzes zit ik dan wel graag in de schaduw.
Een volgende pauze waar ik stop is in de schaduw van een paar bomen voor een oorlogsbegraafplaats. Later stop ik in Blamont weer bij de bakker van het dorp. Ik koop er een quiche en nog een paar blikjes met koude cola. Ik heb besloten niet hier bij de camping te stoppen maar 40 kilometer verderop. Die koele blikjes cola gaan me helpen om over de laatste heuvels te fietsen.
Ik zie al uren lang het silhouet van de bergen van de Vogezen in de verte liggen. Na Badonviller kom ik in een ander landschap. Door de bossen fiets ik over een bergweg de Col de la Vierge Clarisse op. Het is een makkelijke bergpas, mede doordat ik in de schaduw fiets van het bos. Ook verschijnen er enkele wolken waardoor ik nog vaker niet in de volle zon fiets. Met de hoge temperaturen op het einde van de middag fietst het een stuk makkelijker als ik niet in de volle zon hoef te fietsen.

In de afdaling van deze bergpas fiets ik eerst langs Lac Pierre Percée en daarna over een voie verte. Op de voie verte lijkt het in het bos wel 10 graden koeler. Net voor St. Blaise stop ik bij de mooiste camping tot nu toe. Ik besluit een keer niet te gaan uit eten. Ik zie dat er buien aan komen en het dorp met restaurants is 2 kilometer verderop. Op de camping is wel een café. Na het eten bij de tent neem ik er plaats op het terras en bestel een ijsje. Op het moment dat het gaat regenen ga ik met alle andere gasten binnen in het café zitten.
Morgen verlaat ik de route van fietsen langs de frontlijn van de Eerste Wereldoorlog. De komende 12 dagen ga ik het “noordelijke” deel van de Honderd Cols Tocht fietsen. Na dat rondje op de Honderd Cols Tocht kom ik hier weer terug en hopelijk heb ik dan nog voldoende tijd om de route langs de frontlijn van de Eerste Wereldoorlog af te fietsen.

Maandag 8 augustus 2022  Deel 2 (einde) Frontlijn 145 km 1088 hm
Na het rondje op de Honderd Cols Tocht ben ik donderdag weer het traject van “Fietsen langs de frontlijn van de Eerste Wereldoorlog” opgefietst. Op de laatste dag op het rondje op de Honderd Cols Tocht had ik met Henri afgesproken. Henri heeft donderdag mijn bagage met de auto meegenomen naar een camping in Equisheim. Zo heb ik de een dag zonder bagage door de Vogezen gefietst. Het traject van “Fietsen langs de frontlijn van de Eerste Wereldoorlog” loopt dwars door de route van de Honderd Cols Tocht. Zo kwam ik voor de tweede keer in een paar dagen tijd op de Collet de Linge.

De afgelopen 3 dagen heb ik met Henri vanaf de camping in Equisheim enkele dagtochten gemaakt. Met zijn auto zijn we de bergen in gegaan om wandeltochten te maken bij de Grand Ballon, Lac Blanc, Trois Chateau’s en de Hohneck. Ook hebben we een fietstocht gemaakt langs de prachtige wijndorpen in de omgeving en door Colmar.
Vandaag fiets ik de laatste etappe naar Bazel. Het is alweer stralend weer. Er is geen wolkje te zien.
Vanaf de route dwars door de wijngaarden zie ik in het oosten het silhouet van het Zwarte Woud in Duitsland. Tot nu toe was er steeds een scherpe overgang van de hoge bergen van de Vogezen naar de vlakte van het Rijndal. Op deze overgang liggen op de onderste berghellingen allemaal wijngaarden. Voor me is er plotseling geen scherpe overgang tussen de bergen en de Rijnvlakte meer. Er zijn nu een paar heuvels waar ik overheen moet. Na een paar grindweggetjes fiets ik nu een kleine bergpas over. Boven op de Col du Neuland heb ik een prachtig uitzicht over de wijngaarden, enkele dorpen en bergen van de Vogezen met de Grand Ballon op de achtergrond.

Na Soulz volg ik niet de route. De route gaat naar de Col Amic. Ik ben met Henri een paar dagen geleden al de Col Amic met de auto op gereden via deze weg. Nog een paar dagen eerder ben ik ook al over de Col Amic gefietst. Ik volg nu een vlakker alternatief naar Cernay.
Na Cernay fiets ik weer op de route, die nu niet meer door prachtige wijngaarden gaat. Ik fiets nu meer door stukken met akkers en af en toe wat bos. Door de rugwind in het open landschap fiets ik opeens een stuk sneller dan op de steile heuveltjes en af en toe stukken met zandweggetjes door de wijngaarden.
In Cernay is de weg open gebroken, waardoor ik door het centrum moet fietsen. Dit geeft me de gelegenheid om bij de bakker frisdrank en broodjes te kopen. Daarna fiets ik via een paar kleine dorpjes naar het Canal du Rhone au Rhin. Op een bankje langs het kanaal neem ik mijn eerste pauze. Na de pauze fiets ik van sluis naar sluis. Bij elke sluis kom ik een paar meter hoger.

Bij Dannemarie verlaat ik het kanaal weer en kom ik op een vrij liggend fietspad. Ik denk dat het een oude spoorlijn is. Vijftien kilometer lang fiets ik heel langzaam omhoog richting de Zwitserse grens. De laatste kilometers naar de grens fiets ik weer over de weg en die gaat iets steiler omhoog.
Vlak na de grens is een afslag naar het begin van de frontlijn. Ik fiets niet naar deze grenspaal. Ik vind het bordje met de tekst “circuit du km 0” ook al een hoogtepunt en ik maak er een foto van.

Kort na deze afslag fiets ik Frankrijk weer in. Eerst klim ik naar een hoogte van 600 meter, daarna gaat het meer bergaf dan bergop door de heuvels naar het oosten. De route gaat nog een stukje door Zwitserland. Terug in Frankrijk kom ik langs een kleine supermarkt die gelukkig midden op de dag ook open is. Ik koop er een koude liter jus en een stokbrood.
Nadat ik voor de derde keer Zwitserland binnen ben gefietst, volg ik de borden voor fietsers richting Bazel. Over fietspaden fiets ik de stad in. Ik fiets rechtstreeks richting de Rijn. Ik krijg maar weinig te zien van de fraaie binnenstad. Ik heb geen zin extra kilometers te maken. Ik ben al diverse malen in Bazel geweest en ik denk dat ik hier ook nog wel vaker kom.

Ik ben vroeg genoeg in Bazel om nog een stukje naar het noorden te fietsen vandaag. Ik hoop dat ik helemaal terug naar Nederland kan fietsen en om dan zondag avond de trein van Maastricht naar Nijmegen te nemen.
Ten noorden van Bazel fiets ik Frankrijk weer in. Voor de tweede keer vandaag fiets ik langs het Canal du Rhone au Rhin. Bij Kembs zet ik mijn tent op bij de Camping du Canal. Het is een nieuwe camping en de bomen zijn nog te jong om enige schaduw te geven. In het begin van de avond is het nog heet op mijn kampeerplek zonder schaduw. Gelukkig hebben ze bij de ingang van de camping een restaurant met heerlijk schaduwrijk terras. Ik bestel er later -in het begin van de avond- nog een tarte flambé.
Het was raar om vandaag 2 keer langs het zelfde kanaal te fietsen. Eén keer naar het zuiden en op de terugweg uit Bazel weer naar het noorden. Dit komt omdat ik door de combinatie van fietsen langs de frontlijn van de Eerste Werelddoorlog, de Honderd Cols Tocht en de terugweg naar huis nu drie rondjes aan het fietsen ben. Zo heb ik morgen avond weer met Henri afgesproken op de camping bij Saverne. Daar heb ik een week geleden ook al op de camping gestaan.

Vrijdag 12 augustus 2022  Terug door Duitsland 119 km 1423 hm
Vanaf de camping ten noorden van Bazel ben ik in één dag naar Saverne gefietst. Vanuit Saverne heb ik op de dag daarna met Henri een wandel en autotocht gemaakt. Gisteren ben ik vanuit Saverne naar het noorden gefietst. Op het einde van de ochtend ben ik gisteren Duitsland in gefietst.
Vanochtend vertrek ik vanaf een grote camping bij de Bostalsee. Bij de bakkerij voor op de camping is het erg druk. Ik heb geen zin om in de rij te staan. Ik besluit verderop een bakker te zoeken. Voor ik de camping verlaat moet ik eerst in de brievenbus bij de slagboom mijn toegangskaart voor het zuidelijke toiletgebouw doen. De 10 euro pand die ik betaald heb voor deze toegangskaart zal de camping later op mijn rekening storten.

Gisteren kreeg ik op de heuvels in de laatste 20 kilometer behoorlijk zware benen. Ook vanochtend gaat de weg na eerst een flinke helling bergop steeds heuvel op en heuvel af. Voor het dorpje Hermeskeil is de fietsroute waarop ik fiets ergens midden in een bos afgesloten. Normaal zou ik gewoon langs de wegafsluiting fietsen. Hier is echter een doek gespannen over de hele breedte van de bosweg. Op het spandoek staat dat het levensgevaarlijk is om verder te gaan. Er staat ook dat je een boete krijgt als je verder fietst. Er staat geen alternatieve route aangegeven. Ik vind het ook jammer dat deze wegafsluiting niet veel eerder aangegeven stond.
Op mijn gps zoek ik een pad waarop ik naar de hoofdweg naar Hermeskeil kan fietsen. Het wordt een slingerweg door de bergen. Een paar stukjes gaat de zandweg 15% omhoog. Als ik eenmaal op de hoofdweg ben moet ik nog even verder klimmen naar het hoogste punt. Ik zie dat ik tot nu toe, zonder dat ik pauzes heb genomen, niet meer dan 10 kilometer per uur heb afgelegd.
In Hermeskeil daal ik af om terug op mijn track te komen. Daarna lijkt er lange tijd geen einde aan het klimmen te komen. Vlak voor het Moezel dal volgt er eindelijk een flinke afdaling. Bij een kruising met een grote weg blijkt dat ik toch nog niet helemaal de Hunsrück over ben. Ik moet eerst 3 kilometer omhoog fietsen over de grote weg. Ik kijk steeds in mijn spiegel of de hard rijdende auto’s me zien. Ik ben blij als ik de grote weg weer kan verlaten. Een prachtige afdaling volgt en ik fiets het prachtige Moezel dal in.
 
Op de fietsroute in het Moezel dal heb ik de oosten wind in de rug. Bij Schweich eet ik op een terras langs de rivier een bord spaghetti. Het is er druk met fietsers en andere toeristen. Tien kilometer na Schweich fiets ik naar het noorden door het Kyl dal. Het fietsen gaat heerlijk snel over super glad asfalt. Af en toe is er een pittige heuveltje waarna ik steeds kilometers lang heel langzaam bergop en af fiets. In de weersverwachting stond voor vandaag noordoosten wind. Verrassend genoeg heb ik de wind in de rug.
Een paar kilometer ten noorden van Kordel fiets ik een steile helling op. Er is niemand meer op de fietsroute. Ik zie alleen 2 wandelaars die me verbaasd aankijken. De afdaling is een zandweg en ik moet plotseling stoppen voor een lint dat over de weg gespannen is. Meteen achter het lint is een gat waar ooit een brug was. Door hoog water is de brug weggeslagen. Ik zie geen goede plek om het kleine riviertje te door waden. Over een ruw pad probeer ik de rivier te volgen tot ik vast loop bij een rotswand.
Ik ga terug tot de verdwenen brug. Op mijn gps zie ik geen alternatief. Op de terugweg naar Kordel stop ik nog bij een spoorbrug. Het lijkt me te gevaarlijk hier over de brug te gaan. Vlak voor Kordel vraag ik info bij de 2 wandelaars. Zij zijn over de spoorbrug gewandeld. Zij wisten dat er elk half uur om 3 minuten over een trein langs komt. Het leek me al te gevaarlijk met de fiets. Dit is een bevestiging.

Terug in Kordel fiets ik de brug aldaar over. Ik fiets weer over super glad asfalt. Eerst fiets ik op de weg en daarna weer op de fietsroute. Bij een afslag -die ik niet hoef te nemen- op de fietsroute staat dat er ook daar geen brug meer is. Iets verder op zie ik dat ook de volgende brug voor het autoverkeer is weg geslagen.
Het laatste uur naar Kylburg gaat de weg meer omhoog dan naar beneden. Na ruim 10 uur onderweg te zijn geweest kom ik aan op de camping van Kylburg. Het is een Nederlandse camping met Nederlandse eigenaren en bijna alleen maar Nederlandse campinggasten. Op het trekkers veld  ben ik niet de enige fietser. Naast me staat een Belgische fietser met zijn 2 dochters.
Morgen fiets ik in één dag naar Maastricht. Zo ben ik in 4 dagen fietsen vanaf Bazel en in 3 dagen vanaf Saverne weer terug in Nederland.

Zo komt er een einde aan 4 weken fietsen met fantastisch fietsweer. Ik ben al helemaal gewend geraakt aan elke dag zonnig weer met een maximum temperatuur van ruim 30 graden. Er was afgelopen maand één dag met 41 graden. De dag erna was het bewolkt en vielen er een paar druppels. Verder heeft het één avond geregend en er was 2 uur lang wat motregen in de Jura boven de 1000 meter hoogte. Ik heb nog nooit zo’n mooi weer mee gemaakt in het noorden van Frankrijk.

De eerste dag op deze route was ik in België. Die dag heb ik 155 kilometer gefietst met 179 hoogtemeters. Ik heb die dag € 23,-- uitgegeven waarvan € 10 voor de camping.
De volgende 6 dagen op de route heb ik door Frankrijk 786 kilometer gefietst met 6121 hoogtemeters. Ik heb daar € 45,67 per dag uitgegeven. Dit is inclusief de € 46,40 die ik voor 1 hotelovernachting heb betaald en inclusief de 5 campings voor gemiddeld € 11,50 per nacht. Ik heb 1 avond zelf gekookt. Alle overige dagen heb ik uit gegeten in de avond en overdag heb ik steeds belegde broodjes bij een bakker gekocht.
In het tweede deel heb ik de eerste 7 nachten in Frankrijk op een camping geslapen. Van die 7 dagen heb ik 3,5 dagen gefietst. Ik heb 456 kilometer gefietst met 3157 hoogtemeters. Per dag heb ik € 63,42 uitgegeven. Dat is inclusief € 10,15 gemiddeld per nacht op een camping.
De laatste 2 dagen in Duitsland heb ik € 57,-- per dag uitgegeven. Dat is inclusief € 15,50 per nacht voor de campings. In de laatste 3 dagen van Saverne naar Maastricht heb ik 416 kilometer gefietst met 4882 hoogtemeters.