Zomer: van Miltenberg naar Nieuwe Schans via de Oostzee

31-7-2016 Na 2 maanden weer terug in Miltenberg  127 km/1011 hm
Twee maanden geleden ben ik in Miltenberg op de trein naar huis gestapt. Nu ben ik weer terug in Miltenberg en zal de route naar Nieuwe Schans af maken.
Iets na 8.00 uur heb ik mijn tent ingepakt en meld ik me bij de receptie om de camping te betalen. De camping ligt op een fraaie plek op de rivieroever van de Main.
Ik fiets de brug over naar de andere oever van de rivier en sla linksaf de fietsroute op om de Main stroomopwaarts te volgen. Dit is één van de grotere fietsroutes in Duitsland. Over mooie vrijliggende fietspaden volg ik de route tussen de bergen door.
Na een paar uur fietsen -over de nog rustige route op de vroege zondagochtend- ga ik op een bankje zitten om een paar broodjes te eten. Vlak na de pauze bereik ik Hasbach. Hier wil ik een stukje door de bergen fietsen om een lange lus in de rivier af te snijden. Ik fiets een bordje voorbij waarop een route naar het noorden staat. Ik draai om en fiets terug naar het bordje om te kijken op de kaart of ik hier de Main-route moet verlaten.
Terwijl ik op de kaart kijk hoor ik iemand op het fietspad schreeuwen. Een fietser heeft een jonge man aangereden. De jonge man gaat meteen aggressief dicht bij de fietser staan en vraagt "de oude man"-zo noemt hij de fietser- boos waarom hij hem heeft aangereden. De fietser duwt de jonge man van zich af en roept dat hij met zijn dronken kop moet uitkijken.
De fietser fietst verder, terwijl hij nog een flinke duw van de jonge man krijgt. Als de fietser 50 meter verder is, begint de jonge man achter hem aan te rennen. De fietser fietst zo hard mogelijk weg. Het lukt de jonge man niet meer om hem van zijn fiets te duwen. De vrouw van de fietser fietst 10 meter achter haar man. Ook zij krijgt een flinke duw. Ze schreeuwt het uit. Gelukkig weet ze -terwijl ze door de berm fietst- net overeind te blijven.
Nu draait de jonge man zich om en wordt boos op mij. Hij komt met zijn ontblote bovenlichaam strak tegen me aan staan. Ik doe eerst of ik geen Duits spreek. Maar dat helpt niet echt. Als ik aan de andere kant van de weg een oude man zie lopen roep ik of hij de politie wil bellen. De jonge man houdt nu een meter afstand waardoor ik naar de overzijde van de weg kan wandelen.
De jonge man zegt nu opeens dat ik hem aangereden heb. Ik zeg dat dit niet zo is. Nu wordt hij boos omdat ik beweer dat hij een leugenaar is. Ik heb nu de hulp van de oude man, die nu boos wordt op de jonge man. De afstand tussen ons wordt nu 2 meter. Ik weet nog steeds niet waar ik naar toe moet fietsen en durf ook niet te gaan fietsen. Ik wil voorkomen dat de jonge man me ten val brengt terwijl ik op de fiets zit.
De oude man loopt een stukje met me mee en legt me uit waar ik naar toe moet fietsen. Hij zegt er bij dat dat wel over de weg is en niet over fietspaden. Inmiddels is de jonge man in een parkje gaan zitten en durf ik weer op de fiets te stappen.
Eenmaal van de fietsroute af gaat de weg kilometers lang omhoog. Net als de laatste tijd in Nederland is het erg vochtig weer en ruim 20 graden. Alles voelt nat en klam doordat mijn zweet niet verdampt. Toch is het verder -het is net warm genoeg- prima fietsweer. Na een heuveltop suis ik met 50 kilometer per uur terug naar het Maindal.
Hoewel ik steeds minder de wind in de rug heb gaat het snel vandaag. Het wordt steeds drukker op het fietspad. Bij Gemünden verlaat ik de Main. De Main buigt hier af naar het zuiden terwijl ik naar het noorden ga richting de Oostzee.
Naar het noorden volg ik het dal van de Sinn. Op veel plaatsen zie ik feesttenten. In het begin van de middag heb ik honger en dorst. Bij een grote feesttent langs de route parkeer ik mijn fiets. De feesttent is nog lang niet vol, er kunnen -schat ik in- wel 300 man aan lange tafels zitten in de tent. Aan één kant van de tent koop ik een cola, aan de andere kant pak ik een bord en ga een rijstmaaltijd -een soort currie- met kip en vis laten opscheppen. Op een bank buiten de tent eet ik mijn maaltijd terwijl ik geniet van de zonneschijn.
De route langs de Sinn volgt niet steeds het dal, maar slingert ook vaak door de heuvels. Na de eerste heuvel zie ik bijna geen fietsers meer.
In Burgsinn fiets ik langs een ijscafé. Hier ga ik op het terras in de schaduw zitten. Ik bestel een ijspizza. Dit blijkt een bodem van ijs te zijn met daarop aardbeien en slagroom.
Na Burgsinn begint het te regenen. Gelukkig fiets ik grotendeels onder de bomen waardoor ik nauwelijk nat word. Als ik het bos uit fiets is de regen weer droog.
In Sinntal drink ik een cola op het terras bij een camping. Ik vind het net te vroeg om te stoppen en ik zie dat er over 10 kilometer nog een camoing op de kaart staat.
Na een flinke klim volgt een afdaling voor Oberzell. Daarna gaat de weg weer omhoog naar Ziegelhütte. Na dit dorp klimt de weg over ruim 1 kilometer lange rechte weg. Hier kom ik de man met de hamer tegen of ik heb een hongerklop. Of beide. Het resultaat is dat ik op de klim naar een hoogte van 476 meter nog nauwelijks vooruit kom en een paar keer even moet uitrusten.
Een maal boven volgt een korte afdaling en ben ik snel in Hembach. Achter de Gaststätte in het dorp is een camping. De weg gaat 30 meter steil omhoog naar de ingang van de camping. Bij de ingang staat een bordje dat ik me in de Gaststätte moet inschrijven. Ik parkeer mijn fiets bij de ingang van de camping en wandel naar beneden naar de Gaststätte om me aan te melden.
Op de camping ben ik de enige "echte" kampeerder op het kampeerveld. Achter het kampeerveld staat het helemaal vol met allemaal stacaravans. Er staan een paar Nederlandse auto's bij de voorste caravans. De caravans hebben een kleur en model dat me doet vermoeden dat ze meer dan 30 jaar oud zijn. Zo ziet ook het toiletgebouw eruit. Het is wel raar dat ik vanmorgen op een overvolle camping stond, terwijl ik nu de enoge gebruiker van een groot toiletgebouw ben.
Na het douchen ga ik eten in de Gaststätte. De Gaststätte loopt beter dan de oude camping. Het restaurant en de bar zitten helmaal vol. Ik ben moe en de goede maaltijd doet me goed, maar de vermoeidheid verdwijnt er niet mee. Na een paar maanden niet fietsen moet ik weer in conditie komen.
Vroeger -toen ik nog jong en fit was met een bereconditie- zou ik na bijna 130 kilometer en 1000 hoogtemeters geheel gesloopt zijn geweest op de eerste fietsdag. Alleen de laatste 10 jaren fiets ik -ondanks slechtere conditie- deze afstanden vaak gemakkelijk. Ik heb geen idee waarom.

3-8-2016 Regendag in de Harz  56 km/929 hm
Het is een vochtige zomer. Net als op het Nederlandse journaal, hebben ze het op de Duitse tv over een muggenplaag. Van de muggen heb ik in Duitsland nog weinig last gehad. Wel fiets ik al dagen lang met een nat shirt dat niet meer droog wordt.
Zondag en maandag scheen de zon nog af en toe en kwam de temperatuur nog boven de 20 graden. Gisteren was het zwaar bewolkt en regende het af en toe een beetje. Met 18 graden was het bergop te warm om met mijn windstopper aan te fiesten. Bergaf vond ik het weer te koud zonder jas. Zowel met als zonder jas had ik al snel een nat shirt dat na de eerste afdaling koud aanvoelde. Daarna fietste ik nog urenlang met een onaangenaam onderkoeld shirt.
Op het iende van de middag kwam ik gisteren niet langs campings. In Duderstadt besloot ik een hotel te nemen. Het eerste hotel -€30,-- inclusief ontbijt- was gesloten. Het tweede hotel was heerlijk midden in de stad en luxe. De prijs was € 95,-- en s'avonds heb ik ook nog lekker luxe gegeten voor € 50,--. Het was fijn dat het hotel midden in de stad ligt, maar ik ben maar heel kort -5 minuten- de stad ingelopen. Het regende waardoor ik al snel besloot om terug naar het hotel te gaan en daar te eten.
De weersverwachting is slecht voor vandaag. Ik slaap wat langer dan normaal. Eenmaal op pak ik mijn tent in en alle andere slpullen die in mijn hotelkamer te drogen hangen.
Terwijl er een paar flinke regnbuien vallen geniet ik binnen van mijn ontbijtbuffet.
Bij het verlaten van het hotel zie ik dat er bij de receptie een bord staat 3 wolkjes met regendruppels. Ik vraag me af of dit betekent dat het s'morgens, s'middags en s'avonds zal regenen. Ik maak me daar een beetje zorgen over want ik wil het Harz-gebergte over fietsen. Mijn eerdere ervaring met de Harz is dat als het in de omgeving een beetje regent, dat het dan in de Harz de hele regent.
Op de binnenplaats van het hotel stop ik mijn regenjas in de fietstas en doe mijn windstopper aan. Vijftig meter na mijn vertrek begint het al hard te regenen en stop ik onder een grote parasol. Nu gaat toch mijn regenjas weer aan. Na 2 kilometer heb ik daar weer spijt van. De weg gaat alsmaar omhoog en het regent bijna niet meer. Mijn shirt en de binnenkant van mijn jas zijn klets nat.
Na een uur fietsen komen de bergen van de Harz in zicht. De bergen staan vol met bossen en hangen in regenwolken. Ik doe een droog shirt aan. Ik weet dat dat zinloos is, maar ik wil even een droog en warm gevoel hebben. Een paar kilometer fiets ik zonder jas -het is bijna 20 graden- tot het boven op een berghelling begint te regenen.
In Bad Lauterberg eet ik bij een bakker een broodje. Terwijl ik binnen zit begint het hard te regenen. Na een paar extra koppen thee ga ik naar buiten. Dat valt me behoorlijk tegen. Het regent veel te hard om verder te fietsen. Ik wacht een half uur onder een dak.
Eenmaal weer op de fiets, fiets ik over een prachtige route langs de Oderstausee. Het lijkt alsof ik alsmaar bergop fiets, maar dat is niet waar. De zandweg waarop ik fiets is door de regenval erg zacht geworden, waardoor ik zwaarder moet trappen.
Na het stuwmeer kom ik op de weg naar Braunlage. Na de afslag naar Sankt Andreasberg gaat de weg met 10% omhoog. Ik doe mijn regenjas uit. Na 1,5 kilometer steil klimwerk, zie ik aan de druppels die vallen op mijn kilometerteller dat het weer is gaan regenen. Ik kreeg het zo warm tijdens de steile klim dat ik er niets van merkte.
Bijna boven aan de beklimming doe ik de regenjas weer aan. Na een kilometer afdalen kom ik helemaal nat aan in Braunlage. In een restaurant eet ik aardappelsoep met worst en brood. Ik blijf lang zitten en eenmaal buiten blijf ik ook nog een kwartier schuilen onder een afdak.
Midden in de 6 kilometer lange weg van Braunlage naar Elend kom ik op de voormalige Duits-Duitse grens. Ik volg al dagenlang zoveel mogelijk deze grens. Ik heb een routeboekje van de Eiserner Vorhang Europa radweg. Op de "grens" staan borden met het tijdstip waarop hier het IJzeren gordijn werd geopend. De afgelopen dagen waren er soms oude wachttorens en andere overblijfselen van het IJzeren gordijn te zien.
Vlak voor Elend -1,5 kilometer voor de camping- sta ik lange tijd onder een paar bomen te schuilen. Als het een beetje redelijk weer is wil ik de Brocken over fietsen. Met 1142 meter hoogte is dit de hoogste berg in de omgeving. Ik ben al eens -op weg van Berlijn naar Nederland- naar boven gefietst en ook dit keer wil ik over de berg fietsen. Deze hoge berg -zo dicht bij de grens- was in de DDR lange tijd militair "sperrgebiet".
Voor de afdaling van de Brocken zal ik net als de vorige keer weer moeten afdalen op wandelpaden. Maar het lijkt erop dat het vandaag niet meer gaat lukken, want ik heb geen zin om in de stromende regen naar boven te fietsen.
Bij de camping op de afslag naar de Brocken stop ik. Morgen zal ik besluiten -afhankelijk van het weer- of ik over of langs de Brocken zal fietsen.
De camping staat half in het bos en is een echte trekkerscamping met wandelaars, fietsers en campers. Bij de receptie hangen foto's van -naar ik aanneem- de eigenaren die Tallin, de noordkaap en Varna zijn gefietst.
Na een warme douche ga ik in de campingkeuken brood eten met thee. Ik eet het laatste stukje peperkoek uit Nederland en ook een gekookt ei dat ik vanochtend meegenomen heb uit mijn hotel.
Ik ben blij dat mijn zomervakantie wegens drukte op mijn werk enkele weken korter is geworden. Zo kan ik nu wat lezen en weg dromen van een najaarsvakantie in de woestijnen van de Verenigde Arabische Emiraten en Oman. Zonneschijn, hitte en droogte. Dat zou nog eens wat zijn.

6-8-2016 Het IJzeren Gordijn  122 km/468 hm
Donderdag ben ik na een droge start in de stromende regen de Brocken opgefietst. Op de top was het stormachtig. De afdaling was avontuurlijke en gevaarlijk. Volgens een informant in het winkeltje op de top was er al een keer een fietser dodelijk verongelukt in deze afdaling over de Hirtenstieg, bospaden en boswegen. In de afdaling stopte het met regenen. Ten noorden van de Harz was meestal bewolkt, maar ook meestal droog.
De afgelopen dagen heb ik niet steeds de route langs het IJzeren Gordijn gevolgd. Ik heb op de kaart steeds fietsroutes gezocht die door het voormalige grensgebied gaan. Dit is makkelijker dan steeds op zoek gaan naar de trajecten die in mijn oude routeboekje aangegeven zijn.
Elke keer dat ik de voormalige grens over steek staat er een bord op welke dag en hoe laat het IJzeren Gordijn werd open gebroken op die plaats. Op veel plaatsen is het Ijzeren Gordijn in november 1989 open gegaan, op een enkele plek pas in februari 1990.
Vandaag sta ik in Dömitz aan de Elbe op de voormalige Duits-Duitse grens. Dömitz is een kleine vestingstad. De camping is aan de haven waar ik gisteren mij kampgeld betaald heb aan de havenmeester.
In plaats van het IJzeren Gordijn te volgen langs de Elbe in noordwestelijke richting naar Lübeck, ga ik door voormalig DDR gebied naar Rostock. Vanaf Rostock is mijn plan om langs de Oostzee naar Lübeck te fietsen en dan door naar Nederland. Het traject van Rostock naar Lübeck is weer onderdeel van de IJzeren Gordijn route, maar in tegenovergestelde richting. Het is ook een stukje van de Hanze-route die ik nog niet gefietst heb.
Net na Rostock zal ik bij de Oostzee aankomen. Mijn plan is nu dus om van daaruit naar het westen te fietsen, omdat ik de route vandaar naar het oosten -richting Poolse grens- al eens gefietst heb. Dit stuk is ook onderdeel van de IJzeren Gordijn-route (en de Hanze-route).
In het zuiden ligt de IJzeren Gordijn-route vlak bij de route van Nijmegen naar Praag die ik in 2007 heb gefietst op weg naar India. Zo heb ik bijna het gehele Duitse deel van de IJzeren Gordijn-route gefietst.
Al snel na mijn vertrek fiets ik langs een bakker waar ik verse broodjes koop.
Het is ongeveer 17 graden en bewolkt. Heel af en toe schijnt de zon en dan is het meteen even lekker weer. Maar zolang de zon niet schijnt voelt mijn door het zweet natte shirt onbehaaglijk koud aan. Ik heb nooit begrepen waarom veel mensen dit lekker fietsweer vinden. Van mij mag ik wel 15 graden warmer zijn.
Vlak voor Ludwigslust eet ik in de luwte van een bos enkele broodjes. Ik koel af terwijl ik stil sta en fiets al snel weer verder naar Ludwigslust.
Ludwigslust is best een aardig dorp. De route gaat door het park van het "Schloss". Met de grauwe wolkenlucht boven het dorp vind ik er weinig fraais aan om foto's te maken.
Na Ludwigsdorf breekt de wolkenlucht open. Opeens is er zonneschijn en wordt het lekker warm. Eindelijk kan de jas uit.
Zo'n 10 kilometer verder nadert er een donker blauwe regenlucht vanuit het westen. In Mirow zie ik geen bushokje of schuilplaats en ik fiets verder tot het bos achter het dorp. Ik stop mijn was -die achterop mijn fietstassen te drogen hangt- in mijn tassen. Net als ik mijn regenjas aan heb volgt er een onweersbui. Ik ga achter een dikke boomstam staan om te schuilen. Al snel blijkt dat ik midden in een mierenhoop sta. Ik loop snel door naar de volgende dikke boomstam. Na een kwartier is de bui voorbij. Het is afgekoeld van 22 naar 13 graden.
In het volgende dorp eet ik bij minirestaurant "Kurdistan" shoarma met friet. Buiten schijnt de zon weer en ik zie op de reclamezuil voor het restaurant dat de temperatuur weer op loopt naar 17 graden.
In het begin van de middag fiets ik Schwerin binnen. Eindelijk kan ik -na dagen zwaar bewolkt weer- weer eens foto's maken met deels mooie blauwe lucht en deels prachtige wolken. De kust van de Schweringer See, het slot van de stad en de fraai aan het water gelegen stadswijken zijn de hoogtepunten. De Dom in het centrum doet me denken aan de architectuur van de Hanze-steden. Daarom neem ik aan dat ook deze stad lid i geweest van het Hanze-verbond.
Na de stad fiets ik -met de stevige westen wind in de rug- naar het oosten. De fraaie route -met kleine heuveltjes- gaat veel door bosgebieden, waardoor ik niet altijd voordeel heb van de rugwind.
Aan het begin van de avond zet ik mijn tent op op de camping bij Sternberg. De camping is goed georganiseerd en modern en ligt aan een meer. Er staat een muziektent -naast de speeltuin- waar je geroosterd varkenvlees en bratwurst kunt kopen. Op de borden staat aangegeven dat er morgen elk uur iets georganiseerd wordt. Je kunt er ook elektrische fietsen en kano's huren. Bij de ingang van de camping is een kampwinkel en een restaurant.
Voor het moderne toiletgebouw is een hondenparkeerplaats, voor het geval je naar de wc moet als je je hond aan het uit laten bent. Zoals gebrukelijk in Duitsland is er muziek in het toiletgebouw.
Nadat ik thee gezet heb en brood gegeten heb bij mijn tent, wandel ik naar de kampwinkel. Ik koop daar een ijsje, die ik op eet bij een groot kampvuur. De warmte van het kampvuur is erg lekker, terwijl het flink af koelt na zonsondergang.

10-8-2016 Van de Elbe naar de Weser  102 km/194 hm
Zondag heb ik het laatste stuk naar de Oostzee gefietst. In de middag kwam ik in de drukte van Warnemünde aan de kust. Langs de leuke Oostzee ben ik tegen de harde westen wind in naar het westen gefietst.
Maandag was best een aardige dag ondanks de harde tegenwind en het wisselvallige weer. Op het einde van de dag kwam ik in Hanze stad Lübeck. Dit was het einde van het leuke stuk langs de Oostzee en tevens het einde van het stuk op de IJzeren Gordijn-route en de Hanze-route.
Gisteren ben ik vanaf Lübeck naar de Elbe gefietst. In Glückstadt heb ik in hetzelfde hotel geslapen als 6 jaar geleden toen ik hier langs kwam op weg naar Noorwegen met de Jutlandroute.
Ik heb weinig zin om vroeg op te staan. Volgens de weersverwachting komt er vandaag een harde noordwesten wind. Daar moet ik de eerste 60 tot 70 kilometer tegen in fietsen. De laatste uren dat ik op bed lig hoor ik de ene na de andere regnbui.
Na een uitstekend ontbijtbuffet fiets ik de laatste 3 kilometer in de stromende regen naar de veerboot. Ik ben precies op tijd bij de boot, zonder te stoppen kan ik de boot op fietsen. Op de boot probeer ik bij de verwarming in het café aan boord weer een beetje op te drogen.
Er zijn nog 2 fietsers aan boord. Zij zullen aan de andre oever naar het zuiden langs de Elbe fietsen. Ze hebben ook gehoord van de noordwesten wind. Ze zullen de wind in de rug hebben.
Aaan de overzijde fiets ik naar het noordwesten. Tot mijn verrassing heb ik de wind in de rug. Dat is prettig, maar ik vraag me wel af hoe lang dat zal duren. Ik fiets op enkele grote regenbuien af. Gelukkig waaien de grootste buien naar het zuiden -meer land inwaarts- en krijg ik maar een paar kleine buien.
Ik fiets een lang stuk door een open polderlandschap. Na een flinke regenbui met inmiddels al 24 kilometer op mijn dagteller is het opeens gedaan met de rugwind. Voor Neuhaus moet ik nog 2 keer een stukje naar het zuiden met de wind in de rug. Zo ben ik inmiddels halverwege de weg naar Cuxhaven zonder dat ik de longen uit mijn lijf heb moeten fietsen tegen de harde noordwester wind in.
De fietsroute gaat langs Neuhaus. Op de kaart staat aangegeven dat dit een mooie plaats is. Ik besluit echter door te fietsen en het dorp niet te bezoeken omdat de zon even schijnt. Ik wil elk droog moment vandaag benutten om richting Nederland te fietsen. Veel helpt het natuurlijk niet, want 5 minuten later regent het alweer.
Een paar kilometer verder is er een afslaf naar Otterndorf. Ook hier staat op de kaart aangegeven dat het een mooi dorp is. Rechtdoor is 4 kilometer korter. Ik besluit rechtdoor te fietsen en bij de eerste gelegenheid waar ik iets kan eten te stoppen.
Onderweg maak ik enkele foto's van de zeeschepen die langs varen en van boerderijen met vakwerk gevels.
Bij een toeristisch gedeelte is kiosk voor een camping. Ik koop een paar broodjes en een bratwurst. Ook de fietser die 1 minuut na mij aan komt bestelt een bratwurst. Op de zeedijk is het hier druk. Er is een trammetje en een ponnytram die de toeristen naar de dijk brengen.
Naarmate ik Cuxhaven -aan het einde van een landtong langs de Elbe- nader gaat het fietsen steeds moeizamer door de toenemende wind.
In Cuxhaven is het druk met toeristen. Ik heb geen idee wat ze hier -behalve vis eten- komen doen. Er is niet zo veel te zien. Wel leuk is het stukje kustboulevard met grasland waarop de bekende strandkorven staan met de stad en de kerk op de achtergrond.
Op het einde ban de boulevard kom ik bij Kugelbake. Verder naar het noorden is de zee. Ik heb hier een beetje het "einde van de wereld"gevoel. Het is een bijzondere plek.
Hier moet ik de "kaap" rondennaar Bremerhaven. Ik fiets hier binnendijks in de luwte van de zeedijk. De weg buigt langzaam af naar het zuiden. Bij een stukje met duinen zie ik rechts een waddeneiland liggen. Ik kan eindelijk weer "normaal" fietsen omdat de wind van opzij komt en ik zal de wind binnen enkele kilometers zelfs in de rug krijgen.
Het weer is veel beter dan vanochtend, maar er vallen nog steeds af en toe kleine regenbuien. Het fietsen gaat steeds makkelijker. Op een open stuk fiets ik moeiteloos 24 kilometer per uur. Wat een verschil met een paar uur geleden, waar ik met veel moeite 12 kilometer per uur fietste.
Zo'n 15 kilometer voor Bremerhaven -ik zie de havenkranen al staan- staat bij Wremeltief de laatste camping van vandaag op de fietskaart. Ik meld me aan op de camping. Volgens de beheerder is het april-weer en kan ik het beste om de hoek van de receptie onder een boom mijn tent op zetten.
In het begin van de avond wandel ik de zeedijk op. Aan de andere kant van de dijk ligt een kleine vissershaven, er is nog een camping en voor een hotel staan strandkorven op een grasveld.
De campingbeheerder gaf me de tip dat er een biertent met gril en dergelijke in het dorp staat. Ik heb echter zin om wat luxer te gaan eten en ga naar het hotel. In het restaurant van het hotel zijn geen tafeltjes meer vrij voor het raam. Ik mag wel in de "wintertuin" voor het raam zitten. De wintertuin is gelukkig gewoon een binnenruimte.  Terwijl ik een heerlijke vismaaltijd eet zie ik buiten een kite-surfer en windsurfer voorbij vliegen in de stormachtige wind. Op de achtergond varen zeeschepen de Weser op.
In Duitsland kun je vaak voor € 10,-- al prima eten. Het is dan meestal vooral veel en er is weinig afwisseling. Als hongerige fietser is dat meestal uitstekend. Deze reis heb ik 2 keer iets luxer gegeten -€ 25,-- voor een hoofdmaaltijd- en beide keren was dit een succes met echt heerlijk eten.
Over een paar dagen ben ik terug in Nederland. Duitsland is qua afgelegde kilometers buitenlands fietsland nummer 1 geworden van me. Ik heb ruim 30 fietstochten met bagage door Duitsland gemaakt in de afgelopen 35 jaar. In totaal zo'n 15.000 kilometer met bagage en ik denk ook nog eens zo'n 1500 kilometer zonder bagage. Duitsland is een steeds leuker fietsland geworden in al die jaren. Door de aanleg van een heel uitgebreid fietsroute netwerk kun je steeds makkelijker over kleine wegen door dit land fietsen.
12-8-2016 Naar huis  97 km/116 hm
Voor de tweede keer dit jaar ga ik eerder dan gepland naar huis omdat het slecht weer is. De laatste dagen wilde ik alleen nog maar naar Nederland fietsen en het regenweer overleven. Het weer zal de komende dagen beter worden, maar zodra ik in Nederland ben kom ik op de route "Rondje Nederland". Ik heb me voorgenomen alleen delen van die route te fietsen als het super mooi weer is.
Gisteren wilde ik bij Bremerhaven het veer over de Weser nemen. Deze was uit de vaart genomen omdat een boot het aanlegsteiger heeft geramd en die zijn ze nu aan het repareren. Ik moest 50 minuten wachten op de bus om me naar de andere oever te laten brengen.
Op het schiereiland Butjadingen heb ik 25 kilometer tegen de wind in door de regen gefietst naar Eckwarden. Om 14.00 uur kwam ik daar aan. Daarna heb ik in een restaurant zitten wachten op de boot naar Wilhelmshaven die om 17.45 uur vertrok. 
Om 18.30 uur kwam ik in Wilhelmshaven aan samen met een Nederlands fietsstel die een paar uur eerder een hotel in de stad hadden geboekt. Ik ben met ze meegefietst naar het hotel en heb daar gevraagd of ze nog een kamer vrij hadden. Een paar keer ben ik vanuit mijn hotelkamer nog naar buiten gelopen. Steeds vond ik het al snel te nat om nog de stad in te lopen en ben meteen weer terug gegaan naar mijn kamer.
Voor vandaag is de verwachting dat het tot 12.00 uur blijft regenen. Daarna zal het droog worden. Aan de kust wordt windkracht 6 uit het noordwesten verwacht. Ik ben vroeg op en het regent niet op het moment als ik vanaf mijn kamer naar het hoofdgebouw van het hotel loop. Dit keer hebben ze geen ontbijtbuffet, maar ik krijg een mandje met broodjes, een etagère met beleg, een glas met yoghurt en een glas verse jus. Tevens mag ik vertelen of ik ee gebakken of gekookt ie wil eten. Onder in het broodmandje ligt een papieren zak waarin de broodjes die ik niet op eet mee kan nemen voor de lunch.
Ik fiets urenlang langs het Ems Jade Kanal. Het is een leuke route. Het kanaal is niet helemaal recht, om de paar kilometer moet ik een ander weg op om het kanaal te blijven volgen. Vaak moet ik even om een paar huizen heen of een bruggetje over. Steeds moet ik even kijken waar ik precies naar toe moet. Het wegdek is soms asfalt, soms Plattenweg, soms klinkers, soms grindweg en af en toe een modderpad. Een enkele keer fiets ik een stukje op de openbare weg tussen de auto's.
Ik trap vandaag stevig door tegen de zuidwesten wind in door de motregen. Mijn jas wordt zowel van buiten als van binnen langzaam helemaal nat. Ik besluit zo lang mogelijk stevig door te fietsen zodat mijn natte kleren niet afkoelen.
Om 12.15 uur bereik ik bij Petkum de Ems. Om 13.30 uur gaat het pontje naar Ditzum. Het is droog geworden en de wind komt nu uit het noordwesten. Ik doe mijn natte shirt en trui uit. Terwijl mijn regenjas op mijn fiets te drogen hangt eet ik mijn lunchpakket op.
Vanaf Ditzum gaat de weg naar het zuiden. De zon gaat een beetje schijnen en mijn jas kan uit. Met de wind in de rug ben ik om 15.00 uur in Nieuweschans.
Na het lange wachten gisteren op de boot durfde ik niet te gokken op de bootverbinding naar Delfzijl. Ik heb gekozen om naar Nieuweschans te fietsen terwijl ik weet dat er geen treinen rijden vandaag. Het is nu afwachten of ik de fiets mee mag nemen in vervangende bussen. Op het station staat alleen dat er geen treinen rijden, maar hoe het verder gaat staat niet aangegeven.
Twee meiden op het perron vertellen me dat er over 5 minuten een bus komt en dat ik eerst op het perron moet inchecken. Ik loop naar de andere zijde van het spoor waar een automaat staat. Hier koop ik een dagkaart voor de fiets. Als ik de bus zie aankomen check ik snel in op het perron en loop naar de bus.
Ik mag de fiets op de invalideplaats zetten. In Winschoten stopt de bus en iedereen stapt uit. Ik loop -net als enkele andere toeristen- naar het perron waar aangegeven staat dat er geen treinen rijden. Ik loop terug naar de bussen, waar andere reizigers me vertellen dat er zo een bus naar Groningen komt. Verrassend genoeg staat er verder niets aangegeven.
De volgende bus mag ik ook in met de fiets. De fiets staat nu onhandig in het gangpad en ik ben blij dat men dit toe staat. Na vele tussenstops kom ik om 17.00 uur in Groningen. Daar hoor ik bij de infobalie dat ik naar Groningen Europark moet fietsen omdat het eerste stukje geen treinen rijden. Jammer dat ze dat niet in de bus verteld hebben, want hier kwam ik met de bus al langs. Ik baal omdat het me nu niet gaat lukken om vanavond op tijd in de sporthal te zijn om badminton te spelen.
Mijn reis -in 2 vakanties- van Roosendaal naar Nieuweschans -via België, Frankrijk, nog een keer België, Luxemburg, Duitsland, de Vogesen(Frankrijk) en weer door Duitsland langs het IJzeren Gordijn en de Oostzee- zit er weer op. En reis van 2350 kilometer door 5 landen.
De uitgaven waren als volgt:

 

Copyright (C) WilbertGaTochFietsen.nl