Limesroute 2022

Zondag 1 mei 2022 Dag van de Arbeid  73 km
Samen met mijn vader ben ik gisteren weer gestart voor een vijf daagse fietstocht op de Limesroute. Afgelopen najaar hebben we tot Koblenz gefietst. Daar zijn we gisteren dus ook weer verder gegaan. We hebben langs de Rijn tot Budesheim -dat vlak bij Bingen ligt- gefietst.

Voor we vertrekken bel ik naar de eigenaresse van ons appartement. Haar man neemt de telefoon op. Ik vraag of ik onze overnachting mag afrekenen en waar ik de sleutel moet achter laten. De man hoort niet goed en vertelt me dat hij geen werk voor me heeft en hij verbreekt de verbinding. Een minuut later probeer ik het nog eens. De man neemt weer de telefoon op. Hij verstaat me weer niet goed, maar gelukkig geeft hij dit keer de telefoon aan zijn vrouw. Vijf minuten later is de vrouw bij het appartement, zodat we kunnen afrekenen en de sleutel kunnen overdragen.
Om van Budesheim terug op de Limesroute te komen hebben we 2 keuzes. De eerste keuze is langs een zijrivier terug naar de Rijn fietsen. Deze route is helemaal vlak, maar ook de langste route. De tweede keuze is iets korter en gaat over een heuvel en kleine weggetjes terug naar de Rijn. Omdat ik de fietsafstand vandaag zeker niet langer wil maken, kies ik voor de tweede keuze en hoop dat de heuvel niet al te hoog zal zijn.
Zodra we het dorp uit fietsen, fietsen we door de wijngaarden een kleine heuvel op. In de afdaling fietsen we op een holle weg met een wegdek van veel los liggend grind. Mijn vader fietst heel langzaam en voorzichtig naar beneden.

Terug bij de Rijn fietsen we door de uiterwaarden. Het landschap is geheel anders dan gisteren. Gisteren fietsten we vlak langs de rivier. Omdat de rivier door de bergen stroomde waren er gisteren geen uiterwaarden. Nu hebben de bergen plaats gemaakt voor een vlak land en zien we de bergen in de verte.
Door de uiterwaarden lopen meerdere paden richting Mainz. Na 20 kilometer volgen we een zandpad vlak langs de rivier. Mijn vader krijgt pijn aan zijn pols van het stuiteren over de hobbelige zandweg. Ik kijk op mijn gps om te kijken of we kunnen overstappen op een andere weg. Ik zie dat we net mijn track hebben verlaten. We draaien om en een paar honderd meter terug is er een klein pad de rivierdijk op. Aan de andere zijde van de dijk is een kleine asfaltweg. Hier fietsen we verder naar Mainz door de groene velden en mooi in bloei staande gele koolzaadvelden.

Normaal zouden we allang een pauze hebben gehouden. Maar vandaag fietsen we verder op zoek naar een toilet. Pas in de buitenwijken van Mainz kunnen we bij een tankstation naar het toilet. Bij het tankstation kopen we ook een paar broodjes. Een paar kilometer verder gaan we op de Rheinallee op een bankje zitten. We genieten van een heerlijk voorjaars zonnetje. Terwijl we over de Rijn uitkijken eten we onze pas gekochte broodjes op. De Rheinallee is een fraaie promenade met een schitterende rij bomen. Het is gezellig druk met wandelaars, fietsers en spelende kinderen op de promenade.
Na de pauze fietsen we over een brug de Rijn over. In de afdaling zijn we een soort vrijmarkt met Mainz en de Rijn op de achtergrond. Het is 1 mei vandaag. Dit is de dag van de arbeid en een nationale feestdag in Duitsland. Terug op het fietspad langs de rivier, verlaten we al snel de Rijn en fietsen verder langs de Mainz.

Op de route langs de Main is het drukker dan vanochtend langs de Rijn. Bij een industrieterrein verlaten we heel even de rivier. Terug in de uiterwaarden van de Main, ga we op een bankje zitten lunchen. We zien het ene na het andere vliegtuig afdalen richting het vliegveld bij Frankfurt. Af en toe horen we de muziek van een festival aan de andere zijde van de Main.
Bij de sluis van Eddersheim steken we de rivier over. Via een lastige trap komen we op een brug met roostervloeren. De trap aan de andere zijde van de brug naar beneden gaat makkelijker. Een half uur later verlaten we bij Kelsterbach de rivier. Eerst fietsen we over een fraai bospad, daarna volgt een lange rechte weg door het bos.
In Frankfurt fietsen we een paar kilometer door woonwijken voor we weer terug langs de rivier zijn. We hebben hier een fraai zicht op de stad aan de overzijde van de rivier. Op weg naar het hotel dat we geboekt hebben, moeten we de rivier oversteken en daarna nog 2 kilometer door de stad fietsen. Op een lange rechte weg stoppen we 5 keer bij stoplichten.

Bij het laatste stoplicht ligt een zwerver op de stoep te slapen. Hij heeft zijn jas en schoenen uit gedaan. Zijn schoenen gebruikt hij nu als kopkussen en de jas als deken. Er ligt wat rommel op de weg. Dat kan natuurlijk na een feestdag, maar het lijkt ook een slechte wijk waar we doorheen fietsen.

Even later zijn we bij ons hotel waar we een kamer op de begane grond krijgen. Onze fietsen kunnen we uitstekend parkeren op een binnenterrein. We douchen ons snel en wandelen daarna de stad in. Een paar honderd meter van ons hotel staat een gaarkeuken. Vele tientallen zwervers, of misschien zijn het er wel een paar honderd, hangen rond in de straten van deze buurt. Het is een triest tafereel van slecht verzorgde mensen die op de stoep zitten, met dealers en mensen die spuiten en slikken.
Op ruim een kilometer van ons hotel zijn we bij de Main Tower. Hier gaan we in de rij staan om naar het uitkijkplatform op 200 meter hoogte te gaan. De rij wordt snel kleiner. Als we vlak voor de ingang staan, moeten we plotseling een kwartier wachten omdat het personeel pauze heeft. We vinden het een beetje raar om een half uur voor sluitingstijd nog een pauze te houden.
Met een supersnelle lift gaan we naar 200 meter hoogte. Boven hebben we uitzicht over de oude binnenstad van Frankfurt en diverse hoge torens die in de stad staan. Als we weer beneden zijn wandelen we richting het oude stadscentrum. Er staan hele rijen met politiebusjes. We lopen vlak langs een 1 mei demonstratie. In de zijstraten staan ME-pelotons klaar om in te grijpen voor het geval de demonstratie uit de hand zou lopen.

Voor de kathedraal is het druk op straat. Er zijn diverse terrasjes. Toch lopen we nog tot achter de kathedraal door voor we eindelijk een restaurant hebben gevonden waar we kunnen eten. Helaas is het eten vanavond niet geweldig, maar het vult onze magen. Terug in ons hotel kijken we nog het journaal op mijn telefoon. Daarna kijken we ook even voetbal, maar dat houden we niet lang vol. Voetbal kijken op het kleine scherm van een telefoon is toch wat lastig. Ik kijk daarna nog Duitse tv en mijn vader gaat zitten puzzelen.

Dinsdag 3 mei 2022  Heuvels  77 km 484 hm
We zijn vanochtend in Sulzbach am Main. Gisteren zijn we hierna toe gefietst. Na het fietsen ben ik met de trein terug gegaan naar Rudesheim om de auto op te halen. Nu de auto hier staat kunnen we mooi onze vuile was achter laten in de auto. We hebben nog een hele pizza over van het avondeten van gisteren. We besluiten deze niet mee te nemen maar weg te gooien voor we vertrekken.
Via een steil wandelpad dalen we af naar het station van Sulzbach. Net na het station komen we weer op de één van de fietsroutes langs de Main. Na een paar kilometer is er een brug. Hier steken we de Main over en zijn we weer terug op de Limesroute. Gisteren hadden we de Limesroute verlaten en zijn langs de andere zijde van de Main gefietst om bij ons appartement in Sulzbach am Main te komen.

We fietsen door koolzaadvelden en zien de bergen steeds dichter bij de rivier komen. Op de steile berghellingen zijn wijngaarden. We zijn nu wel weer terug op de Limesroute, maar van de Romeinen zien we geen sporen meer. Na een dorp is er wel de Römer baum allee. Bij een aantal bomen staat een bordje. Bij één boom stop ik om te lezen wat er op het bordje staat. Tot mijn verbazing staat er bij deze Römerbaum dat deze boom pas in de middeleeuwen -lang na de Romeinse tijd- in deze omgeving is verschenen.
Bij het dorp Wörth is er geen dijk maar een hoge betonmuur om het dorp te beschermen tegen hoog water. In de betonmuur zijn een paar huizen opgenomen. De ramen op de eerste verdieping van deze huizen zitten niet hoog genoeg. Men heeft ter plaatse van deze huizen een extra betonwand voor de huizen geplaatst. In deze extra betonwand zitten luiken -die bij hoogwater dicht kunnen- ter plaatse van de ramen.

Na de eerste pauze komen we in Miltenberg. Miltenberg is één van de leukste middeleeuwse dorpen van Duitsland. Ik maak foto’s van de fraaie vakwerkhuizen in het stadje. Via verschillende wegen met kinderkopjes komen we weer langs de Main.
Meteen na Miltenberg verlaten het dal van de Main. We fietsen verder door het dal van de Erft. Volgens ons routeboekje moeten we de komende 20 kilometer bergop fietsen. In het begin gaat de weg maar heel langzaam omhoog. Het is een leuke en rustige route. We komen steeds meer op boswegen die vaak ook onverhard zijn. Het hele langzame stijgen van het begin van de klim maakt plaats voor heuvels. We fietsen meer bergop dan bergaf. Twee keer is er een stuk van 260 meter lang met 8% stijgingspercentage. Er zijn ook een paar korte steile hellingen met 13 tot 18% stijging.

Gelukkig heeft mijn vader geen moeite met het bergop fietsen, Sterker nog, zodra we bergop gaan zet hij de trapondersteuning een paar standen hoger en moet ik stevig door trappen om hem bij te houden. Als er op een zandweg een bordje staat dat fietsers af moeten stappen omdat er een steile afdaling volgt, dan fietst hij heel langzaam door zonder enig probleem. Op zijn achtentachtigjarige leeftijd is het grootste probleem om af te stappen als hij stil staat. Eén keer valt hij langzaam om als hij wil afstappen op een plaats waar hij -terwijl hij op zijn zadel zit- net niet met zijn voet op de grond kan komen.
Het is een heerlijke fietsdag. De zon gaat steeds meer schijnen. Af en toe lijkt het wel alsof we door de bergen fietsen. We fietsen door tot Hardheim op zoek naar een terrasje en een toilet. Eerst eten we een broodje en daarna nog een gebakje.


Na Hardheim moeten we nog 5 kilometer omhoog fietsen. We weten niet hoe lang we nog precies moeten klimmen. De accu van de fiets van mijn vader heeft nog maar 20% stroom over. We beginnen ons zorgen te maken dat hij zonder trapondersteuning verder moet gaan fietsen. Bergop zal dat waarschijnlijk niet mogelijk zijn. Op een berghelling naar een kapelletje staan borden met de afbeelding van de kruisiging. Ik maak er enkele foto’s, terwijl mijn vader rustig verder omhoog fietst. Ik kijk omhoog en hoop dat we bijna boven zijn.
Even later zijn we op het hoogste punt. De laatste 13 kilometer dalen we af. Het is een mooie afdaling voor iemand die de accu bijna leeg heeft. De weg gaat langzaam naar beneden zonder dat er ook stukken bergop gefietst moeten worden. Zo heeft mijn vader nog 16% stroom over op het moment dat we Tauberbischofsheim in fietsen.
Aangekomen bij ons hotel, besluiten we eerst nog een ommetje door de stad te maken. Daarna melden we ons bij het hotel dat we geboekt hebben. We hebben een kamer op de eerste verdieping met een balkon aan de tuinzijde. Op ons balkon drinken we de thee die we vanochtend meegenomen hebben vanuit ons appartement. In de avond gaan we uit eten in ons hotel.

Onze 5-daagse vakantie zit er weer bijna op. Morgen fietsen we nog 34 kilometer naar Weikersheim. Daarna moeten we 2,5 uur met de trein terug reizen naar de auto. Na een ruim 4 uur durende autorit zullen we dan in het begin van de avond weer thuis zijn.