Zambia


Zondag  9 september 2018  Onder de baobab   62 km 56 hm

Zoals ik al vaker geschreven heb, lijkt het er steeds op dat ik van de ene naar de andere prachtige kampeerplaats fiets. GistereIMG_1344n ben ik alleen maar even -12 kilometer- de grens over gestoken en naar de andere zijde van de Zambezi gefietst. Nu kampeer ik onder een 400 jaar oude baobab in de schitterende tuin van Brenda's Best & Baobab Bar. De eigenaar is een 71 jarige Nederlandse tropenarts die hier is blijven "hangen". Ik ben de enige kampeerder en alle chalets zijn leeg. De eigenaar is vanochtend vroeg vertrokken. Hij moest een jongen naar school brengen. Daarvoor moet hij vandaag de hele dag in de bus zitten om er te komen. Morgen neemt hij dan weer de bus terug.

Voor mij wordt een ontbijt klaar gemaakt. Na het brood met een omelet stap ik op de fiets. Zambia is veel armer dan Namibië en Botswana. Er zijn veel meer mensen langs de weg dan in de woestijnlanden Namibië en Botswana. Veel mensen hebben hun mooie zondagse kleren aan gedaan. Ik vind het heel erg vreemd dat er allemaal mannen met stropdas en colbert aan lopen. Ze zien er uit als de eerste de beste bankdirecteur, maar ze wonen hier net buiten de stad allemaal in lemen hutten. Ik vraag me dan ook af hoe ze daar die nette pakken mooi schoon houden. Ze moeten er vandaag netjes uit zien voor een bezoek aan de kerk. Wat ook heel opvallend is, is dat ze plotseling haast hebben. Normaal heeft iedereen hier altijd alle tijd en haast hebben ze zeker nooit. Maar vandaag stappen ze allemaal stevig door om niet te laat bij de kerk te zijn.

IMG_1360Net als de afgelopen week vind ik de nederzettingen met lemen hutten prachtig. Ze hebben hier ook een soort van mega grote voorraadmanden staan. Bij een lemen huis staan er 2 achter het huis. Ik stop om er een foto van te maken. De eigenaar komt nieuwsgierig kijken wat ik aan het doen ben. Hij vraagt waarom ik foto's maak van zijn silo's. Ik vertel hem dat ik die op deze reis nog niet eerder gezien heb. De man vertelt me dat ze op een verhoging staan om er voor te zorgen dat de varkens niet bij het mais kunnen komen. Beide silo's zijn gevuld met mais. Op één silo zit een soort grote rieten deksel, bij de andere silo ligt de deksel er naast op de grond.

Er wordt hier in Zambia veel meer gefiets dan tot nu toe op deze reis. De eerste fietser die ik in Zambia zag was de bakker van Sesheke. Het was een klein wonder dat hij nog rechtdoor kon fietsen. Zijn stuur hing helemaal vol met broden en zijn fiets spoorde niet. Terwijl hij rechtuit reed -met zijn voorwiel- wilde zijn achterwiel -dat helemaal scheef in het frame stond- linksaf slaan. Naast de fietsers zie ik hier ook meer transport met ossenwagen -of als ze geen geld hebben voor een wagen een ossenslede- en ezelkarren.

Ver voor me uit steekt er een groep Vervet apen over. Op deze reis heb ik ze nog niet eerder gezien. Ze zijn duidelijk herkenbaar aan hun zwarte gezicht. Ze vluchten het struikgewas in en ik kan er helaas geen foto's van maken.
IMG_1370
Iets verderop staat een waterpomp. Het is druk bij de pomp. Ook dit is nieuw op deze reis. Vele emmers worden gevuld en af en toe loopt er een vrouw met een grote emmer op haar hoofd weg. De plaatselijk jeugd wil deze blanke man bekijken. Vanuit alle huizen uit het dorp rennen ze nu naar de pomp. Ik maak een foto van de jongens. Eerst willen ze niet op de foto, maar als ik ze daarna de foto op mijn camera laat zien willen ze plotseling wel allemaal op de volgende foto. Ook die laat ik weer zien en ik maak nog een foto van een zelf gemaakte speelgoedauto.

Ik ben het dorp nog niet uit of ik stop alweer om een foto te maken van nog een paar mooie silo's. In de verte komt er ook een vrouw met een grote bak water op haar hoofd aan lopen. Met mijn telelens maak ik een foto van haar. Toch heeft de vrouw het gezien en nu vertelt een man -die er net aan komt lopen vanaf de andere kant- dat de vrouw er geld voor wil hebben. Ik leg hem uit dat het onzin is om daarvoor geld te betalen. Er zijn al heel veel mensen die hier in Afrika foto's van mij hebben gemaakt en niemand heeft me daar geld voor gegeven. Even later bedenk ik dat als iedereen daar nu een euro voor betaald had, dan had ik deze reis misschien al terug verdiend.

Op het einde van de goede asfaltweg staat er een bordje met de tekst "road under construction". Van die "construction" zie ik helemaal niets, wel zie ik een asfaltweg in verval. Meestal kan ik met de fiets prima tussen de grote gaten in de weg door fietsen. Slechts een enkele keer is het gat breder dan de gehele asfaltweg en moet ik door het gat fietsen. Op een aantal plaatsen heeft men de gaten opgevuld met zand en stenen. In plaats van een gat is er dan meestal een drempel met gevaarlijk uitstekende stenen.  Als ze hier niet snel de weg repareren dan zal het asfalt binnen kort verdwenen zijn. Het is triest om te zien hoe vrachtwagens en andere auto's hier moeten rijden.

IMG_1378Af en toe staan er lemen hutten waarvan de wanden iets netter aangesmeerd zijn. De wanden zijn dan beschilderd en een enkele keer is er zelfs een ware kunstschildering aangebracht.

Aan het begin van de middag verlaat ik bij Mwandi de hoofdweg. Ik fiets naar het 2 kilometer verderop gelegen dorp. Op mijn gps heb ik een hotel zien staan met de naam Siheo's Fishing Camp. Het dorp lijkt een beetje op een marktdorp. Langs de weg zijn allemaal winkeltjes en natuurlijk is er midden in het dorp een kleine markt. De huizen en de winkeltjes zien er wat moderner uit dan de dorpen langs de weg. Er is ook een heel grote stalen watertoren gebouwd. De tank was echter niet sterk genoeg en 2 wanden zijn door de kracht van het water weg geslagen. De vloedgolf die hierdoor ontstond heeft de voorgevel van het gebouw wat er net naast staat grotendeels verwoest.

IMG_1382Bij het camp maakt iemand voor me de poort open. Hij vraagt meteen aan me of ik een tent heb. Het lijkt op dit moment ook meer op een camping met in aanbouw zijnde huisjes. De huisjes zijn al vele jaren lang in aanbouw, maar niemand maakt het werk af. Gelukkig hebben ze de bouwrommel, oude fietsen, oude stoelen, afval, bouwmaterialen, oude aanhangwagens met boten er op en oude auto's uit het zicht gelegd. Zo lijkt het dat ik weer in een prachtige tuin met onder andere baobabs mijn tent op heb staan op de oever van de Zambezi.

Dit keer is er geen restaurant bij de kampeerplaats. Voor mijn eten fiets ik in de loop van de middag naar het dorp. Bij de bushalte is een "take away". Je kunt in het eenvouduge restaurant ook eten. Ik besluit om er kip mee te nemen. Naast de kip hebben ze ook vlees waarvan ik vind dat het er niet lekker uit ziet en ze hebben geen rijst maar een soort pap of ugali. Daar heb ik geen zin in. Gelukkig zie ik ook nog een stalletje met voorverpakte slappe friet en worst. Dat koop ik ook samen met een pie met aardappel- en vleesvulling. Bij een jonge man met een handkar koop ik wat bananen. Bij de bakker -waar het heerlijk naar vers brood ruikt- koop ik witte bollen. Ik heb liever bruin brood, maar dat heeft hij vandaag niet gebakken. Aan de overzijde koop ik bij een stalletje 2 kleine zakjes pinda's en bij het stalletje er naast nog 2 flesjes cola. Als ik terug fiets naar de camping hangt mijn fietsstuur vol met kleine plastic zakjes. Zo doe je dus boodschappen in de derde wereld als er nog geen supermarkt is.

De hele dag renden kinderen naar de weg toe om naar me te zwaaien en ze riepen dan "blanke". Hier in het dorp hoor ik ook het Swahili woord voor blanke. Ook volwassen zeggen het vaak en zwaaien naar me. Het is natuurlijk racistisch om "blanke" te roepen. Gelukkig bedoelen ze het goed en word ik hooguit positief gediscrimineerd. En natuurlijk mag ik als blanke Europeaan  hier in Afrika niet klagen, na de geschiedenis van de afgelopen eeuwen van "landje pik", slavenij en moordpartijen tot genocide toe.

Als een soort koning van Zambia heb ik vandaag door het land gefietst. De hele dag zwaaiend naar mijn onderdanen. Natuurlijk ben ik niet de koning en zijn het niet mijn onderdanen, maar ze zeggen wel "boss" tegen me. Net als in Zuid Afrika waar ze soms "basie" tegen me zeiden vind ik dat niet prettig. Ik ben niet hun baas en zij zijn niet mijn slaaf. Ik dacht dat we die tijd achter de rug hadden.

Donderdag  13 september 2018  Victoria Falls   13 km
 

Vandaag heb ik een rustig dagje. Het is nog maar 11 kilometer naar de grens met Zimbabwe en ik wil 2 kilometer na de grens gaan kamperen bij het Victoria Falls rest camp. In totaal heb ik dan 222 kilometer gefiets -met 531 hm- in Zambia. Ik heb in de afgelopen 5 dagen € 32,20 per dag uit gegeven. Dit bedrag is exclusief $50 voor mijn visum en ik moet straks nog $20 entree betalen voor een bezoek aan de Victoria Falls. Ik heb 4 keer gekampeerd en 1 nacht in een hotel geslapen. Voor het hotel heb ik € 20,83 betaald en voor de kampeerplaatsen gemiddeld € 7,40.

IMG_1408Tijdens het afbreken van mijn tent komt er een Britse fietser naar me toe om een praatje te maken. Hij maakt op dit moment een kleine tocht door Afrika, maar in het verleden heeft hij een groot deel van de populaire  route van Caïro naar Kaapstad gefietst. Hij slaapt in een kamer hier bij de Jollyboys Backpackers, waar ik in de tuin kampeer. Bij de bar bestel ik een ontbijt en dat eet ik op aan de rand van het zwembad.

Vlak na het dorp word ik staande gehouden bij een roadblock. Ik moet de komende kilometers oppassen en zeker geen wild benaderen wat langs de weg loopt. Honderd meter na het roadblock loopt een groep bavianen. Verder zie ik geen dieren op de weg. Er zijn vandaag wel veel andere fietsers op de weg. Ze hebben een flinke lading met sinaasappels op hun oude slechte fietsen.

Vlak voor de grens is de ingang van het Mosi-oa-Tunya National Park. Ik koop een kaartje voor het park waar de Victoria Falls in liggen. Een brutale baviaan loopt langs me op door de deuropening het kleine gebouw binnen. Hij pakt een plastic zak uit de prullebak en loopt aan de andere zijde weer naar buiten. Als ik bij de fiets sta komen medewerkers van het park naar me toe. Ze verzoeken me mijn fles met een soort rare sinaasappelsap en al het ander eten achter te laten. Ze zijn bang dat ik aangevallen zal worden door de brutale bavianen die hier zitten. Ik lever mijn etenwaren in bij de kaartverkoop en fiets verder het park in. IMG_1436

Bij de volgende poort moet ik mijn fiets achter laten en verder te voet gaan. Eerst wandel ik door een stukje tropisch regenwoud naar de boiling pot. Op de rivieroever van de Zambezi zie ik de fraaie Victoria Falls Bridge, waar net een bungee jumper aan hangt. Van de watervallen kan ik nog bijna niets zien. Er is wel een grote stroomversnelling waar de Zambezi door een honderd meter diepe kloof loopt. Twee mannen met een kayak en 3 boten voor rafting komen naar beneden door de stroomversnelling.

Even later krijg ik op de Knife Edge Track de watervallen in het zicht. Over een lengte van ruim 1,5 kilometer stort hier de Zambezi zich in de 100 meter diepe kloof. Ik wandel langs de Easters Cataract. De watervallen zijn hier spectatulair, maar de Main Falls verderop zien er nog nog veel fraaier uit. Op de grens met Zimbabwe sta ik voor de diepe kloof waar de Zambezi doorheen stroomt bij het verlaten van de watervallen. Ik zie dat ik aan de andere zijde van grens een veel beter uitzicht zal hebben. Daar ga ik pas over een paar dagen naar toe samen met Ine en Marcel.

TIMG_1495erug bij de hoofdweg ben ik na een paar honderd meter al bij de grens. Dit is een drukke grensovergang en ik moet even in de rij staan voor ik mijn exit-stempel krijg. De Zambianen die in de rij staan hebben geen paspoort. Naast hun ID hebben ze een A4-tje met een pasfoto waar op de achterzijde hun stempels worden geplaatst.
Bij de diuane van Zimbabwe staan er maar 2 personen voor me in de rij. De tweede persoon probeert zijn visum met een creditkaart te betalen. Het systeem werktechter niet goed op dit moment en hij zal later terug moeten komen. Ik heb gelukkig wel $30 contant bij me om mijn visum te betalen.

Na de grens fiets ik naar het Victoria Falls Restcamp. Bij de receptie vraag ik na het betalen van het kampgeld waar ik een pinautomaat kan vinden. Ze hebben genoeg pinautomaten in het dorp maar daar komt al een jaar lang geen geld uit. Ik krijg het advies om terug naar Zambia te gaan als ik contact geld wil halen uit een pinautomaat.

Bij het zwembad van het restcamp is een heerlijk restaurant. Nadat ik mijn tent opgezet heb eet ik er een kipcurry. s'Avonds eet ik er weer, maar dan eet ik krokodil. Tijdens het avondeten raak ik aan de praat met een Canadees en we hebben een gezellige avond. Ook spreek ik nog kort het Amsterdamse stel die ik eerder bij de Old Bridge Backpackers ontmoet heb in Botswana.

Zimbabwe

Donderdag 20 september 2018 Ivory Safari Lodge 92 km 515 hm
IMG_1657
Een paar dagen geleden zijn Ine en Marcel aangekomen op het vliegveld van Victoria Falls. De eerste dag hebben we de Victoria Falls bezocht. Het uitzicht op de watervallen was inderdaad veel mooier vanaf Zimbabwe dan vanaf Zambia. De tweede dag hebben we in de ochtend een gamedrive gemaakt en in de middag een heliflight boven de watervallen. De safari in de ochtend was gaaf en de vlucht met de helicopter was super gaaf.

Na 2 dagen fietsen zijn we eergisteren bij de Ivory Safari Lodge aangekomen. We kamperen er op het kampeerterrein net buiten het hekwerk van de lodge. Dat is een spannende kampeerplaats omdat er heel veel wild in de omgeving is. Binnen het hekwerk waren alle kamers al besproken. De prijs was $205 per persoon per nacht. Dat is fors duurder dan onze normale overnachtingen, dus vonden we het niet erg om te gaan kamperen. We eten wel steeds in de luxe lodge.

IMG_1813Bij de lodge is een poel waar veel dieren komen drinken. Het uitzicht is er beter dan vanaf het uitkijkplateau bij de camping. Vanaf het restaurant is een klein pad naar een luxe schuilhut dat nog iets dichter bij de poel is. Gisteren hebben we na het ontbijt daar uren lang zitten wachten. Een paar keer kwam er een groepje koedoes drinken. Later kwam er een kleine groep met buffels, een paar gieren en een bosbok drinken. Net voor de lunch werd het schitterend. Een groep van ongeveer 50 olifanten kwam niet alleen drinken in de poel maar ook zout eten op 2 meter afstand van de schuilhut. We hadden het gevoel dat we de olifanten bijna konden aanraken. Wilde zwijnen en bavianen die ook kwamen drinken werden door de olifanten weggejaagd.

In de middag hebben we gisteren een gamedrive gemaakt door Hwange National Park. Daar hebben we olifanten, giraffen, steenbokken, zebra's, gnoe's, impalas, bavianen, vervet apen, koedoes, bosbokken, waterbokken, gewone duikers en nog veel meer gezien. Net voor we het park uitreden hebben we ook nog 2 krokodillen en 2 nijlpaarden gezien. Op de terugweg naar de lodge zagen we in het donker ook een african wild cat en een bushbaby. Die laatste is een leuk klein aapje met grote ogen die door de bomen sprong.

Ine en Marcel zijn vroeg op vandaag. Ze willen op tijd vertrekken omdat het warm wordt vandaag. We hebben om 7.00 uuIMG_1733r afgesproken om te gaan ontbijten in de lodge. Als ik op sta hebben ze alles al bijna ingepakt. Om kwart voor zeven staan ze al op me te wachten. Gelukkig heb ik om 2 minuten over zeven ook alles ingepakt en we proberen naar de lodge te fietsen. In het mulle zand is dat zwaar werk en we staan bij de 200 meter verderop gelegen lodge uit te hijgen.

Samen met een groep gezellige Amerikaanse toeristen zitten we aan een lange ontbijttafel. Tijdens het ontbijt zien we een grote groep buffels en 2 jakhalsen bij de poel lopen. Iets voor achten vertrekken we. De eerste 2,5 kilometer zijn lastig. We hebben 20 minuten nodig om over het zandpad naar de asfaltweg te rijden. In het zand zien we veel verse sporen van dieren en even staat er een wild zwijn voor ons op de weg.

Terug op het asfalt gaat het normale fietsersleven zijn gangetje. Op het einde van de ochtend komen we bij de Halfway Lodge. Dit hotel ligt halverwege het traject van Victoria Falls naar Bulawayo. Op het leuke terras eten we er een hamburger. In de loop van de middag zien we weer fraaie lemen hutten. Deze huizen zien er veel beter uit dan bijvoorbeeld in Botswana en in het noorden van Namibië. Hoewel het al heel erg lang crisis is in Zimbabwe lijkt alles er tot nu toe best modern en goed onderhouden. En met een al heel erg lange crisis bedoel ik dat die echt al heel erg lang is. De neergang was al ingezet toen ik hier in 1990 was.  

IMG_1960In Lupane -een dorpje dat ruim een kilometer van de hoofdweg ligt gaan we op zoek naar het Paradise Guesthouse dat op onze gps-kaart staat. Het hotel is al vol en we worden terug gestuurd naar het "Womens Centre". Ook hier zijn alle kamers bezet. Gelukkig mogen we er in de tuin kamperen. Op een stukje grasveld zetten we onze tenten op naast een groep vrouwen die allemaal rieten maanden aan het vlechten zijn.

In het begin van de avond wordt er voor ons heerlijk gekookt. Voor maar $4 krijgen we een flink bord met rijst en kip en een heerlijke salade. We spreken ook af dat ze morgen vroeg ontbijt voor ons maken. In de avond zitten we alle 3 aan een tafel in het Womens Centre te typen en te lezen terwijl om ons heen allemaal prachtige dingen gemaakt worden van riet.

Dinsdag 24 september 2018 Sprinkhaan 79 km 426 hm

Het fietsersleven gaat hier in Zimbabwe de laatste dagen zijn gangetje zonder echte hoogtepunten. De laatste 2 dagen naar Bulawayo waren qua landschap niet erg boeiend. Het was prachtig droog fietsweer. Omdat er geen overnachtingsadressen waren, hebben we vrijdag bij de politie van Insuza gekampeerd. Zaterdag hebben we in Bulawayo in het oude Selborne Hotel overnacht in een pas gerenoveerde kamer. Een deel van het hotel werd nog gerenoveerd.
IMG_2032
Gisteren en eergisteren waren er wat heuvels, waardoor het landschap wat afwisselender was. Zondag hebben we een paar kilometer ten zuiden van Esigodini bij de Woodland Lodge geslapen. Onze hotelkamer -en met name de badkamer- was daar wel aan een renovatie toe. Gelukkig was er bij het restaurant een heerlijke plek om buiten te zitten met uitzicht over de heuvels achter het hotel.

Nu zijn we in Gwanda -een levendig dorp- in een hotel langs de weg. Het is best een aardig hotel, maar ook hier zijn de kamers wel aan een opknapbeurt toe. In de ontbijtzaal krijgen we een mega ontbijt. We kunnen het niet allemaal op eten en nemen enkele worstjes en spek mee voor later op de dag.

Het eerste stuk van de route gaat naar het oosten. Hier hebben we de noordoosten wind tegen. Toch gaat het fietsen redelijk makkelijk omdat we steeds iets meer dalen dan klimmen. In 4 dagen tijd zullen we van het op 1400 meter hoogte gelegen Bulawayo afdalen naar Beitbridge op ruim 400 meter hoogte
.
IMG_2054Op de weg zien we af en toe prachtige sprinkhanen. Ze hebben een beige kop met 2 grote zwarte ogen en 2 rode -met witte strepen- sprieten. Het beige bovenlijf heeft rode stippen. Het achterlijf is wit met zwarte en rode strepen en daarover liggen beige vleugels met een tekening van zwarte blokjes.

Tegenover een grote cementfabriek stoppen we om even wat te drinken. Met enkele arbeiders maken we een praatje. Ze kunnen niet geloven dat we helemaal vanaf Victoria Falls hebben gefietst. In Gwanda was alle cola uitverkocht. Hier bij het benzinestation is de benzine uitverkocht, maar ze hebben er wel lekker koude cola.

Bij het dorpje West Nicholson stoppen we voor de lunch. We gaan voor de plaatselijke bar in de schaduw onder de luifel zitten. We eten brood met de worst en spek die we over hadden bij het ontbijt. Bij de winkel naast de bar kopen we wat frisdrank. De winkel lijkt op een soort "winkel van sinkel". Ook hier is de cola uitverkocht.

Halverwege de middag komen we aan bij Tod's Guesthouse. We kunnen er kamperen. De manager vertelt dat de camping in zeer slechte staat is. We zetten onze tenten op en gaan -na een koude douche- en gaan in de prachtige tuin voor het hotel zitten. We lopen om af te koelen een keer het zwembad in.

Ook tijdens en na het avondeten zitten we in de heerlijke voortuin. De manager vertelt ons de geschiedenis van het guesthouse en de camping. Vanaf november is hij hier werkzaam in het hotel dat sinds kort een nieuwe eigenaar heeft. Binnenkort zal de camping gerenoveerd worden.

IMG_2063De manager is helemaal verbaasd als ik hem vertel dat Zimbabwe een betere indruk op me heeft gemaakt als het rijke Botswana. Ik vertel hem dat veel van de hutten die hier gebouwd worden van steen zijn terwijl ik in Botswana veel wanden van takken aangesmeerd met leem zag. We hebben in Zimbabwe alleen nog maar redelijk goede asfaltwegen gezien, terwijl in Botswana er een weg was waar de gaten zo groot waren dat over de hele breedte van de weg het asfalt was weg geslagen. In Victoria Falls en Gwanda zagen we winkelcentra in aanbouw en in Bulawayo werd ons hotel gerenoveerd. Er is natuurlijk wel een bankencrisis, want je kunt in dit land niet pinnen.

De manager vertelt dat het grote probleem ligt bij de mensen die ver achteraf op het platte land wonen. Die willen -volgens hem-hun oude armoedige bestaan niet opgeven en de kinderen gaan er niet naar school. Deels natuurlijk ook omdat ze de school niet kunnen betalen.

Na 2 nachten alleen op de camping in Victoria Falls en 12 nachten samen met Ine en Marcel komt er morgen een einde aan het reisdeel door Zimbabwe. De eerste 2 dagen heb ik € 55,75 per dag uitgegeven. Dit was inclusief de camping van € 8,85 per nacht.

Voor het deel samen met Ine en Marcel hebben we per persoon € 41,84 per dag uitgegeven. Deze prijs is exclusief het visum van $30, gamedrive $115, heliflight $165, entree Victoria Falls $28 en safari in Hwange NP voor $85 per persoon. We hebben 1 keer wild gekampeerd, 7 keer op een camping gestaan en 4 keer in een hotel overnacht. We hebben gemiddeld € 10,11 per persoon voor het kamperen betaald en gemiddeld € 24,71 per persoon voor de hotelovernachtingen.

Ik heb 835 kilometer gefietst in Zimbabwe met 4631 hoogtemeters. Er waren 2 hoogtepunten: