Azie-Australie 2007-2009            Yogyarkarta - Kuta -Kuala Lumpur juni augustus 2009
Ine, Marcel, Nicky en Anne


Na een lange voorbereiding vertrekken we eindelijk naar Indonesië.
Voor het eerste keer naar het zuidelijk halfrond.
27 juni 2009 - 29 juni 2009 Uitgeest (Nederland) - Yogyarkarta (Indonesie)
Herman brengt ons naar Schiphol, waar Els, Toine, Bart en Tim ons op wachten. Ze helpen en zwaaien ons uit. We checken de bagage en de fietsen in, deze zien we pas in Yogyarkarta terug, spannend. Om 12.30 uur vliegen we eindelijk weg. We zijn allemaal zenuwachting waardoor we in het vliegtuig niet goed kunnen slapen. Om 6.29 uur landen we op het hippe moderne vliegveld van Kuala Lumpur (Maleisië) voor de overstap naar Yogyarkarta .In Yogyarkarta staat Wilbert ons op te wachten en ontvangt ons met een vlaggetje met onze namen erop. Het eerst wat ons opvalt is de benauwde temperatuur en drukte van mensen. Het busje voor het vervoer naar het hotel staat er. Even een probleem de fietsen met doos passen er niet in. Dus een aantal letten op de bagage en anderen halen de fietsen uit de doos en zetten deze in de bus. O, jee de dozen moeten mee. Dan op naar het hotel. Daar aangekomen eerst wat eten dan lekker zwemmen en de fietsen in elkaar zetten. De volgende dag gaan we Yogyarkarta bekijken. We nemen een riksja, even wennen, links rijden al die mensen op motors, fietsen en auto’s het lijkt een chaos.
We bezoeken het Waterpaleis, bekijken de oude ambachten, de markt met de vele vogels en kleur- en geurrijke levensmiddelen en het Kraton waar we een rondleiding krijgen van een dame die Nederlands spreekt en iedere zin begin met: Heren en dames. Nicky en Anne hebben het zwaar met de temperatuur en luchtvochtigheid. Tijdens deze reis blijft Anne het meeste last houden van de warmte.
30 juni 2009 - 3 juli 2009 Yogyarkarta - Borobudur - Solo - Tawangmangu
De eerste fietsdag, spannend links fietsen in het drukke stadsverkeer. Zo gauw we de stad verlaten hebben is het een stuk rustiger. Wat een mooi land om te fietsen. Onderweg bezoeken we de Pawon Tempel en een Waringinboom. Tegen de avond bezoeken we de Borobudur Tempel geweldig. Maar wat is nou de attractie: de tempel of wij. Overnachten doen we in een hotel aan een rijstveld met palmbomen erg mooi uitzicht. ’s Avonds zitten we te geniet bij onze kamer van Javaanse dans muziek op de achtergrond en geluid van krekels.
Vanuit de Borobudur gaan we naar Prambanan. Via drukke wegen naar rustige wegen met stijgingen tussen de 2 en 8 procent daarna een heerlijke afdaling. Onderweg zien we de toppen van de Prambanan Tempel. Het hotel vinden we te duur dus overleggen we en krijgen dan 200.000 rph korting dan toch maar dit luxe hotel/cottage. Met een badkamer half binnen en buiten. Vanuit het restaurant genieten van het uitzicht op de Prambanan tempel.
We besluiten de route te veranderen en gaan naar Solo. Onderweg komen we werkende mensen tegen vrouwen met grote zakken droog groen, mannen op motors volgestouwd met spullen ( bv:, potten en pannen) In Solo overnachten we in een Homestay midden in de stad. Voor het eerst maken we kennis met de schep douche. Hier gaan we eten bij O’Solomio, Nicky en Wilbert zullen de verder reis hier nog vaak aan terug denken.
Van Solo naar Tawangmangu hoe verder de dag vordert hoe meer we klimmen tussen de rijstvelden door.
4 juli 2009 - 10 juli 2009 Tawangmangu - Sarangan - Ponorogo - Tulungagung - Blitar - Malang
Een zware dag, we gaan allemaal een paar keer dood. Van de 16 km die we afleggen hebben we er 10 kilometer gelopen /geklommen en 6 kilometer afgedaald in 7 uur tijd waarvan 2.15 uur werkelijk gefietst. Het humeur van Nicky en Anne loopt hoog op. Wilbert en Marcel duwen de meiden veel en doen de route dubbel. Een note uit de Lonley Planet Indonesia zegt: de weg is zo steil dat er regelmatig auto’s met kokende motors in de berm staan. Zelfs het afdalen was eng. Dalen tot 20 procent enkele keren moeten stoppen om de handen te ontspannen . Het hotel heeft uitzicht op een meer. De temperatuur is aangenaam. Het stadje trekt veel toerisme ivm het klimaat.
Vandaag beginnen we met dalen boven de 20 procent heerlijk maar daar komt een eind aan met pittige klimmetje. Tegen de avond lopen we het centrum in en bekijken we op het plein rijen motoren en naar dames die volleybal spellen . Marcel geeft nog een interview. Op de markt zien we fel gekleurde kuikens die worden verkocht in zakjes,doosjes of kooitjes. In Tulungagung loods de baas van een motorzaak ons naar een mooi hotel. Wij zouden door het halve dorp hebben gereden en het nog niet gevonden hebben.
We passen ons al aardig aan staan ’s ochtends rond 7.00 uur op en liggen ’s avonds bij tijd op bed.
De meiden hebben het zwaar, we merken dat het fietsen hun tol gaat eisen. In overleg beslissen we soms toch om door te fietsen maar blijkt achteraf de afstand op de kaart niet te kloppen met de werkelijkheid waardoor het alsnog een lange dag wordt. Na het eten nog naar een internetcafé om de rapportpunten van Nicky en Anne te bekijken. Ze zijn over met mooie punten.
In Blitar zijn we al vroeg. Het was een korte maar mooie route, enkele keren gestopt om foto’s te maken. Nicky krijgt problemen met haar achterwiel er beginnen enkele spaken te breken dus op spaken jaagt. Dan de uitdaging om het wiel goed te spaken, dat lukt Wilbert en Marcel, wel snel door werken want het begint al donker te worden (+/-18.00 uur). Er is goed gespaakt want Nicky heeft geen problemen meer gehad met haar achterwiel. Het hotel was in een koloniaals huis. Er werd tussen 16.00 – 18.00 uur thee geschonken met lokale specialiteiten.
We blijven 2 nachten in Blitar. Hier bezoeken we het Soekarno monument en een Waterpark. We fietsen niet zelf maar nemen een riksja. Wilbert grijpt zijn kans om zelf op een riksja te fietsen. Ook Marcel, Nicky en Anne proberen het op de pleintje. Als we naar het Waterpark gaan gebaard Wilbert dat hij willen fietsen, op de riksja, ze vinden dit raar maar oké. Hij neemt de riksja waar Anne en Ine in zit. In het zwembad vielen wij erg op door onze witte huid en de dames erg “naakt” in de bikini. Hier zien we weinig vrouwen zwemmen en de weinige die zwemmen doen dit met kleding aan.
Na dagen van tegen wind hopen we vandaag wind mee te hebben. De eerste kilometers zijn zwaar na een rust dag maar gelukkig went het fietsen weer snel. Het grootste deel is vals plat met ongeveer 14 klimmetjes dus veel hoogtemeters. Om het tempo er goed in te houden worden Nicky en Anne geregeld geduwd. We lunchen bij het stuwmeer Ngebruk . De communicatie is moeizaam. De man moet steeds weg, eerst zijn vrouw halen, dan het ijs en later de mie
Hotel Splendid Inn in Malang valt tegen, vergane glorie. Gegeten bij de Mac als toetje naar Toko Oen. Vanuit Malang de trip geregeld naar de Bromo. We twijfelen of de fietsen mee kunnen in het busje dus laten we onze fietsen zien. De man zegt: no problem.
11 juli 2009 - 14 juli 2009 Malang - Tosari - Probolingo - Kalibaru
Vanochtend bij Toko Oen heerlijke saucijzenbroodjes gekocht.
Wilbert fietst richting de Bromo. Wij gaan met een busje via twee tempel (stupa sumberawan) en een theeplantage in Lawang en overnachten vannacht in Tosari.
Bij vertrek uit Malang blijkt dat de fietsen niet mee kunnen, dus eerst moet er voor de fietsen andere vervoer geregeld worden. Wij vertrekken pas als ook de fietsen met ons mee gaan.
Bij de theeplantage een rondleiding gehad. De plukkers plukken 20 kilo per dag en krijgen per kilo 1000 rph. De theestengels is voor de inheemse thee, deze is bitter van smaak.
Als we doorrijden vinden we de pick-up met onze fietsen weer. Hij rijdt achter ons aan naar boven maar even later zijn we hem kwijt dus keren. Wat blijkt hij heeft problemen met de koeling.
Als we verder rijden gaat het weer mis. De gids besluit ons eerst naar het Guest house te brengen. Waar Wilbert al is aangekomen maar niet weet waar wij blijven.
Marcel besluit met de chauffeur en gids terug te rijden om de pick-up met de fietsen te gaan zoeken.
Als hun weg zijn komt de pick-up op eigen kracht aan. Het duur dan nog een hele tijd voordat Marcel terug is. We gaan op tijd naar bed want morgen worden we om 3.00 uur gewekt.
Om 3.30 uur vertrekken we het is erg fris en het waait behoorlijk. Tegen 4.30 uur zijn we op het uitzicht punt/plateau. Helaas staan we er niet alleen. Het is er erg koud 7 graden en veel wind wat de gevoelstemperatuur nog kouder maakt. Na lang wachten begint de horizon tegen 5.15 uur te kleuren. Nu komt de zon snel op maar de wolken. Wij blijven tot 7.30 uur op het plateau in de hoop nog een mooi plaatje te schieten, helaas de wolken wilden niet wijken. Wilbert en ik stonden op een punt dat we goed zicht hadden op de Bromo in de wolken.
Vanaf het plateau naar onder Bromo was 20 minuten rijden met het busje eerst dalen over een stuk smalle weg naar het zwarte zand. Onder aan de Bromo regelt Lisa (onze gids) paarden voor Anne en Nicky een paard tot aan de trap. Wij lopen alles. Eenmaal de trap beklommen te hebben 253 treden komt de zwaveldamp je tegemoet. Het uitzicht is letterlijk adem benemend. Na de afdaling rijden we verder de kater uit. Bij het verlaten van de kater zijn we weer de pick-up met fietsen kwijt. Deze blijkt vast te zitten. Nicky en Anne worden als belast bij de fietsen gezet en met duwen van de heren komt de wagen weer los. In Cemara lawang staat een simpel ontbijten voor ons klaar.
Nicky en Anne beslissen dat we afdalen naar Probolingo. Het is een heerlijke afdaling, in het begin erg steil maar later heerlijk we rijden gemiddeld 25 km/h.
Nicky zit er helemaal door heen met al die aandacht van de heren.
Als we de route bespreken voor de komende dagen (130 kilometer waarvan ongeveer 50 km tegen wind, kracht 4 á 5) besluiten wij om vervoer te regelen naar Kalibaru. Wilbert gaat fietsen en denkt er 2 dagen over te doen.
Het duurt even maar dan is ons vervoer geregeld, helaas aan de prijs 1.300.000 rph.
Na allemaal goed geslapen te hebben stapt Wilbert op de fiets en wij in de bus. De chauffeur en bijrijder spreken heel weinig Engels maar we komen er steeds meer uit. Onderweg zien we Wilbert, nog foto’s maken van vrouwen in het rijstveld. Wij stoppen later voor tabaksplantage en zien grote rieten schuren, de chauffeur maakt ons duidelijk dat het schuren zijn om tabak te drogen. Tegen 13.00 uur komen we aan in Kalibaru. Daar huren een cottage erg mooi met een heerlijk schoon zwembad. 2 dagen relaxen en veel lezen. Tot onze verbazing Anne begint te eten wel 6 toast en Nicky gaat aan de tjap toi met rijst als ontbijt.
Met Wilbert afgesproken dat wij een welkoms spandoek aan de weg zetten. Helaas heeft hij het niet gezien, was om ver gereden. Na de lunche gaan Wilbert en Marcel de trip naar Sukamade (Turtlebeach) regelen. De fietsen blijven in het hotel.
15 juli 2009 - 17 juli 2009 Kalibaru - Sukamade - Kalibaru
Om 9.00 uur staat er een Jeep uit 1975 voor ons klaar met chauffeur en gids uit het hotel. Als snel zie ik dat er op het dashboard geen meter werkt. Waar beginnen we aan. De weg word al snel slecht (zand wegen) met veel gaten en kuilen. 2 keer passeren we pilaren waar de Jeep net tussen door kan. We rijden door dorpje en tussen plantages. Bij een rubber plantage, cacao plantage en rietsuiker soort fabriekje / stokerij stoppen we om het kijken en krijgen we uitleg. Dan rijden we steeds verder het regenwoud in. Bij een strandje mogen de meiden en Wilbert op het dak van de Jeep zitten en rijden we verder naar een vissersdorpje. Hier eten we bakso (soort soep). Wilbert geeft aan wat de kok in de soep mag doen. Dan begint het echte werk het lijkt of we in de Camel Trophy mee doen.
Onderweg nog een lekke achterband, met enig geweld om bij de krik te komen wordt de band gewisseld. Ook komen we een groep apen tegen. De vergezichten zijn erg mooi, zo goed als we er van kunnen genieten met al dat hobbelen (wagenziekte). Als we een rivier over gaan steken mogen de meiden en Wilbert weer op her dak naar de overkant. Het laatste stuk naar het Guest house blijven ze op het dak zitten. Echt een feest. Om 16.00 uur zijn we er en wandelen even naar het strand waar mooi hoge golven zijn. Daar genieten we van. Dan komen ook de Nederlandse jongens aan, gezellig voor de meiden. Na het eten, uit een zeer smerige keuken (eten nasi goreng met kip en spiegelei smaakte goed, de meiden denken er anders over) spelen de meiden nog met Ella, dochtertje van de eigenaar. Ook gaan zij al naar de waterbakken waar de zeeschildpadjes in zitten. Om 21.00 uur gaan we richting het strand.
Op het strand zitten/liggen al meer groepen mensen. Doordat we geen licht aan mogen genieten we van de velen sterren. Het wordt kouder dan we verwacht hadden, gelukkig heeft Wilbert zijn lakenzak mee. Daar liggen de meiden onder en met ze allen dicht tegen elkaar aan blijven we tot 12.15 uur op het strand. Helaas er komt geen zeeschildpad het strand op om eieren te leggen.
De strandwacht komt af en toe langs om informatie te geven. De golven zijn te hoog. In Sukamade wordt ’s nachts door strandwachten op de uitkijk gestaan om zeeschildpadden te lokaliseren waar ze eieren leggen. Om diefstal van de eieren tegen te gaan worden de eieren opgegraven en in het schildpadden centrum herbegraven. Dit doen ze om uit streven te voor komen.
De volgende morgen mogen we ongeveer. 35 kleine zeeschildpadjes uitzetten, geweldig. Een mooi gezicht al die kleine diertjes die snel de weg naar de grote stille oceaan opzoeken, het gevaar tegemoet. Nicky ziet nog een schildpadje op het strand met de gids samen brengen hem naar de oceaan. De gids vertelt dat hij te zwak is en door de vogels zal word opgegeten. Zielig maar dit is de natuur.
16 juli Marcel is jarig. De eetruimte versieren we met slingers (deze laten we hangen). Het ontbijt is weer nasi goreng met ei. Voor we vertrekken signaleren we een aap achter ons onderkomen, dus erg dichtbij. Dan klimmen we allemaal op het dak van de Jeep tot na de oversteek bij de rivier. Onderweg stoppen we bij een bakker voor gebak. Tegen 13.00 uur zijn we weer bij het hotel in Karubari. We besluiten nog een nachtje te blijven. Anne voelt zich al een paar dagen niet lekker. Het wordt ook te laat om nog 65 km te fietsen en met de boot over te gaan naar Bali.
Op Java hebben we veel gefietst op drukke wegen. Het vervelendste waren de grote bussen die denken het meeste recht te hebben.
17 juli 2009 - 20 juli 2009 Kalibaru – Gilimanik (Bali) - Lovina
Nicky is vroeg (6.00 uur) wakker een soort team building word bij onze huisjes gehouden. Mooi om te zien hoe groepjes samen opdrachten moeten uitvoeren. Na een uitgebreid ontbijt fietsen we 35 km licht dalend richting de boot met een windje half in de rug. In Genatec nog even langs de bakker.
Als we stoppen komt iemand ons te vertellen dat er een aanslag is gepleegd in een hotel in Jakarta op buitenlanders.
Om 15.00 uur zijn we bij de boot, de oversteek kost 7500 rph p.p. Als we de boot op rijden schrikken we wel van het stuk roest dat ons naar Bali gaat brengen. Als we eenmaal varen zien we de vrachtwagen door de golfslag een stuk verschuiven. Gelukkig duurt de oversteek maar een half uur. Voor Anne net genoeg om zeeziek te worden.
Bij het eerste hotel op Bali kunnen we op het dak naar Java kijken. Vooral de zonsopgang is erg mooi, met 5 bergtoppen en lage streep bewolking.
Uitgezwaaid door een lokale fietsgroep fietsen we een mooie asfaltweg op. Ongekende luxe.
Voor een groep apen langs de weg stoppen we. De weg is glooiend met een paar pittige klimmetjes.
Wilbert wordt bij een stop aangesproken door een man of hij Anne mee de bosjes in mag nemen.
Wilbert maakt een wegwerp gebaar en negeert de man.
In Lovina huren we 2 huisjes bij Mawira beach cottage. Het ligt aan het strand. Op het strand wordt je meteen aangesproken door allerlei verkopers, erg vervelend.
Om 5.30 uur worden we gewekt om dolfijnen te spotten, snel aankleden en naar het strand. De bootjes liggen klaar. Per boot kunnen 4 personen mee. Wilbert gaat in een boot met 3 Deense en wij gaan met ze vieren. De oceaan is rustig en niet veel aan. Als de zon begint op te komen verschijnen er ook de dolfijnen. Op een gegeven moment weten we niet meer waar we moeten kijken want overal zijn er dolfijnen en bootjes. Het water is erg helder waardoor we ook onder water de dolfijnen kunnen waarnemen.
Terug op het strand regelen we een bootje om na het ontbijt te gaan snorkelen. Marcel, Nicky en Anne gaan. Marcel en Anne vinden het erg mooi om te snorkelen tussen al die verschillende vissen. Ze ervaren het als een levens groot aquarium. Nicky vindt het maar niks al die vissen zo dicht bij je en het kribbelde zo. ’s Middags en lekkeren massage en Nicky en Anne laten hun haren in vlechten op het strand.
21 juli 2009 - 24 juli 2009 Lovina - Candikuning - Ubud - Padangbai
Als we richting Singaraja fietsen worden we aangemoedigd door de Nederlandse familie die we op Java Kalibaru hadden ontmoet. Even staan praten en mail/adressen uit gewisseld.
Na Singaraja gaan we de berg op richting Denpasar. Het is meteen een flinke klim, dit hadden we niet verwacht. In Gitgit gaan we lunchen. We zijn allemaal kapot en gaan in het restaurant liggen op een plateau. Na een heerlijk buffet besluiten wij om niet verder te fietsen maar vervoer te regelen. Het wordt een kleine pick-up. Marcel, Nicky en Anne gaan met de fietsen en tassen achter in het bakje. Ik mag voor in bij de chauffeur. Wilbert kiest er voor om te fietsen naar boven. De eerste motregen boven gaat later over in regen. Van het meer konden we de overkant niet zien door de laag hangende wolken.
Als Wilbert aankomt bij het hotel Resor Enjung Bejl in Candikuning is hij behoorlijk ziek.
Vannacht is Wilbert geregeld opgeweest en besluit hij om niet te eten vandaag. Volgens hem werkt dat goed. Op naar Ubud met regen volgens de beschrijving van Vlieg en Fiets. Helaas komen we niet uit de beschrijving. Dus veel vragen. Ook de regen speelt ons parten dus verschillende keren geschuild. Wilbert voelt zich erg slap. We huren een groot huis bij The White House net buiten de drukke winkel straat. Achter een rijstveld. Wilbert duikt zijn bed in. Wij gaan Ubud verkennen en kopen voor Wilbert rode onderbroeken. Hij heeft nu short van Marcel aan. Helaas zijn de onderbroeken zijn te klein. Na het eten halen we een maatje groter.
Het heeft vannacht hard en lang geregend. Het dak lekte boven ons bed . Gelukkig hadden we een kingsize bed konden we samen aan een kant liggen.
Wilbert blijft achter, wij gaan winkelen in Ubud en een markt op. Aan het eind van de dag begint het weer te regen eerst zacht en later weer erg hard. Achter het huis zie ik op grote bladen twee vogels op hoge poten springen/dansen. De was laten doen, deze keer geen lijnen met wasgoed door de kamer.
Via de olifanten grot (hoewel er nooit olifanten op Bali zijn geweest) naar de vleermuis tempel Pura Goa Lawah waar diverse ceremonies bezig zijn die we niet mogen verstoren. Erg indruk wekkend.
In Padang Bai een hotel met 3 zwembaden. Hier regelen we de trip naar Lombok, duikcursus voor Anne en Marcel en een berg trip naar het Waterpaleis. Overnachten op De Gilli eilanden lukt niet.
Wel een hotel in Sengigi (Lombok). De fietsen blijven bij het Hotel in Padang Pai (Bali) i.v.m. de dure overtocht.
25 juli 2009 - 30 juli 2009 Padangbai - Sengigi (Lombok)- Senaru (Rinjani) - Mataran – Padangbai (Bali)
We zijn op tijd op om de tassen in te pakken en fietsen goed te stallen, om 11.00 uur moeten we uitchecken en om 13.30 uur vertrekt de boot pas. De overtocht is een hele onderneming. We worden eerst met een kleine boot naar een grotere houten boot gebracht. Als iedereen aan boord is vertrekken we. Zo gauw we op open zee(oceaan) zijn, zijn we allemaal zeeziek. Dus liggen en niets vragen. De mensen om ons heen zijn erg zorgzaam. Ine krijgt een pilletje van Franse mensen en Anne en Nicky van het bootpersoneel. Na allemaal wat geslapen te hebben gaat het iets beter. De overtocht is goed verzorgd wat eten en drinken betreft.
Bij de Gilli eilanden stappen de mensen in het kleine bootje en worden zo naar het eiland gebracht. Wij zijn de laatste passagiers. Na het laatste Gilli eiland is het nog een uur varen naar Lombok en ondertussen donker geworden. Als we bij Sengigi aankomen moeten ook wij overstappen naar de kleine boot die brengt ons naar het strand. Het lijkt wel een dropping. Op de boot hebben ze voor ons een taxibus geregeld die ons naar het Hotel Puri Saron brengt. In het Hotel eten we nog wat want onze magen zijn weer tot rust gekomen. Na een heerlijke nacht gaan we na het ontbijt richting het centrum, met de taxi van het hotel. Kijken waar we de vorige avond aan land zijn gekomen. Verder zijn we gaan regelen voor Marcel en Wilbert de trip naar de Rinjani, voor de meiden onderkomen, rondtour over het eiland Lombok en voor Marcel, Nicky en Anne golfsurfen.
Het golfsurfen is erg leuk en vermoeiend. Voor Nicky en Anne zijn de golven prima om te leren en oefenen het lukte hen een aantal keren om blijven staan. Marcel is te zwaar voor de golven of de golven zijn te laag het lukt hem één keer om te blijven staan maar dan kijken wij weer niet. Anne mag op de scooter mee terug naar het hotel, de rest gaat met de Bemo (lokale busje). De rest van de dag brengen we door bij het zwembad. Nicky gaat naar bed heeft hoofdpijn en een rare buik. Anne en Ine laten zich verwennen: voetenbad, massage, gezichtsreiniging en oliebad heerlijk.
’s Avonds eten we weer bij Squar weer erg lekker. De meiden gaan vroeg naar bed en heren gaan nog snookeren.
Om 6.00 uur zijn we op en om 7.15 uur vertrekken we. Het is een mooie tocht met schitterende vergezichten. Helaas zijn er weer enkele misselijk de rijstijl is niet te beschrijven. Om 9.00 uur zijn we in Senaru bij de homestay waar de meiden blijven. Nicky is nog steeds niet lekker en blij als we onze kamer op mogen dan kan ze haar bed in en slaapt veel vandaag (volgens het personeel heeft ze heiwee naar haar vader). Anne en Ine lezen veel en doen spelletjes. Anne maakt de lunch klaar maar let even niet op, dan gaat de hond er met ons brood vandoor.
In de homestay is het mannelijk personeel erg op jonge meiden gericht, erg gênante.
De homestay is primitief en vies vooral het bijbed stonk naar rook en zag er erg smerig uit.
Wilbert en Marcel vertrekken (10.00 uur) na het inschrijven bij de Rangers. Het blijkt dat we een extra drager nodig hebben. Dit wordt geregeld en wij kunnen alvast gaan lopen. De tocht is 9 km met 2000 hoogte meters. Dus een pittige uitdaging. Het verloopt allemaal voorspoedig. Bij een post wordt de lunch voor hen klaar gemaakt. Deze break kost 1,5 uur. Vuurtje stoken, nodle soep, koffie, thee, rijst en fruit het smaakte zeer goed maar het was veel te veel. Na het eten lopen we verder. Tot 2000 meter lopen we in een tropisch bos hierna wordt het open maar gelukkig is de zon al wat afgezwakt. Onze gids heeft veel meer interesse in het vrouwelijk schoon van andere gidsen dan in ons waardoor we enkele keren onze gids kwijt zijn. Uiteindelijk zijn we om 17.00 uur op de kraterrand. Doordat het onbewolkt is zijn de vergezichten mooi. Als diner krijgen we koffie, thee, cola, freid rice en een gebakken kippenpoot en fruit weer veel te veel. Als het gaat schemeren lopen we nogmaals na de kraterrand. We zien nu de lava stromen. Even later terug bij de tent zitten we te genieten van de zonsondergang. Om 20.00 uur gaan we naar bed, het is donker, wordt fris en morgen moeten we weer vroeg op. Om 6,30 uur loopt de wekker af. Ondanks de te kleine slaapzakken hebben we redelijk geslapen. Voor het ontbijt gaan we weer naar de kraterrand. De lavastroom is nu nog beter te zien. Van de zonsopgang zien we niet zoveel omdat er twee bergtoppen voor staan. Na het ontbijt (clubsandwich) beginnen we om 8.00 uur aan de afdaling. Het begin is stoffig en steil. Na 400 meters beginnen mijn knieën pijn te doen, dit wordt een lange pijnlijk afdaling. Wilbert loopt goed door met de rugzak. Na post 2 ga ik met behulp van 2 stokken afdalen. Ik moet dan nog 1000 hoogte meters. Dit gaat weer redelijk. Grotere afstappen lukt alleen nog maar zijdelings. Om 12.00 uur is de martelgang ten einde. We schrijven ons uit en worden met het busje terug naar de homestay. Buiten mijn knieën heb ik niet zoveel last.
Na de lunch gaan we weer met zijn alle richting Mataran over de berg pas. De chauffeur rijdt in het begin nogal beroerd. Na een duidelijke opmerking van Wilbert gaat het gelukkig beter. In Mataran nemen we een zeer luxe hotel. De chauffeur doet een goed bod om ons morgen naar de boot te brengen. Na een heerlijk zwembad en douche gaan we de stad in om bij de Mac Donalds te eten.
We zijn op tijd op en hebben de tijd want om 12.00 uur worden we opgehaald. Wilbert en Marcel hebben zeer veel spierpijn in hun bovenbenen. De naweeën van hun tocht.
Het busje is mooi op tijd en na een leuke korte rit komen we in de haven van Lembar. We hebben geluk want de boot van 12.30 uur ligt er nog. We kunnen direct aan boord en worden door allerlei verkopers aangesproken even later vertrekt de boot en zien we de verkopers nog snel de boot verlaten. Bij het verlaten van de haven zien we mangrove bomen staan. Na 4 uur varen komen we bij Padangbai waar we nog 1,5 uur blijven dobberen voor we kunnen aanmeren. Balen, hadden we de overtocht goed door staan zijn we toch weer misselijk van het dobberen. ’s Avonds gegeten bij het hotel en vroeg naar bed.
31 juli 2009 - 3 augustus 2009 Padangbai - Batur - Padangbai - Kuta
Na het ontbijt gaan Anne en Marcel na de duikcursus. Ze krijgen eerst instructie en uitleg in het zwembad. De anderen komen kijken en zonnen. Na 1,5 uur oefenen in het zwembad gaan Anne en Marcel eerst rusten. Tegen 12.00 uur varen we de zee op om daar te duiken en snorkelen. Anne voelt zich niet lekker en heeft wat moeite met de instructeur.
Wij zijn niet alleen op de boot nog een gezin uit Nederland en een Belgische man. Erg gezellig en ontspannend. Marcel wordt klaargemaakt voor zijn eerste duik op open water. Hij moet op de rand van de boot gaan zitten en voor hij het weet wordt hij achterover in het water gegooid. Omdat Anne zich niet lekker voelt daalt Marcel alleen af met een instructeur. Naar de bodem waar hij allerlei vissen, inktvis en koraal tegen komt. Mooier dan bij Lovina beach. Hij heeft geen idee waar hij is als hij boven water komt. Wij komen hem in een andere baai ophalen dan dat hij is afgezet. In de tussen tijd hebben de andere Nederlandse vrouw en ik gesnorkeld. Voor mij de eerst keer, op zich is het schrikken als je zo naar beneden kijkt met een buikbril met snorkel op. Maar wel erg mooi, een kijkje in een levend aquarium. Als de eigenaar weer bovenkomt regel ik voor Anne dat ze met hem nog mee naar beneden mag aan zijn fles. Dat mag en Anne is dan ook erg blij als ze boven komt dat ze toch is gegaan. Anne is op 7,5 meter diepte geweest, Marcel op 15,6 meter diepte. Als we terug komen krijgen we nog een lunch. Alles gaat rustig en relaxed. Na een douche staan we om 15.00 uur klaar voor de volgende trip namelijk met een busje naar Mount Lake Batur. Dit ritje duurt een kleine 2,5 uur. Het hotel in Toya Bungkah ligt hoog op de berg bij het meer. Waar lokale mensen aan het vissen zijn en ondertussen hun boot (uitgeholde boomstam) leeg scheppen met een klein bakje. Het is erg helder weer dus genieten we van de omgeving. Wilbert en Marcel zien af om naar de top te lopen. Dit gezien vanwege het gedrag van de gidsen en de spierpijn.
De volgende dag beginnen we na het ontbijt met een heerlijke Hotspring, Volcanic Lake. We zijn er erg vroeg dus de hotspring voor ons alleen. Heerlijk in het hete water, genieten. Daarna rijden we verder door een schitterende omgeving naar Pura Agung tempel. Dit is een groot en mooi tempelcomplex. De lunch (restaurant Mahagiri) gebruiken we op een mooi idyllisch plekje en kijken uit over een vallei met rijstvelden. De dag sluiten we af bij de koningsbaden, Taman Tirtagangga. Weer een mooi tempelcomplex maar weer heel anders als Pura Agung. Wat ons opvalt onderweg is dat onze chauffeur geregeld de weg moet vragen. Bij navraag blijkt dat hij de mensen ook niet helemaal vertrouwd. De bustocht was erg fraai en met vele mooie vergezichten. De manager van het Hotel in Padangbai was onze chauffeur. De laatste avond in Padangbai horen we gegil van boven Anne en Nicky hebben bezoek van een dikke kakkerlak. Ine brengt de kakkerlak naar het restaurant voor in het aquarium.
Onze laatste fietsdag op naar Kuta. Als we in het hotel aankomen worden we ons er van bewust hoe goed onze reis is verlopen. We ontmoeten daar een Belgische familie waarvan de dochter is gevallen met de fiets. Verder genieten we de laatste dagen nog in Kuta: van de zonsondergang, shoppen, kapper en de meiden zoeken uit welke spullen van Wilbert mee naar huis gaan, de rest laten we achter om gewicht te sparen. Vlieg en Fiets heeft geregeld dat er fietsdozen zijn, voor de terug reis.
4 augustus 2009 - 6 augustus 2009 Kuta(Bali) - Kuala Lumpur (Maleisië) - Uitgeest (Nederland)
Vandaag de fietsen ingepakt en de tassen. Wat blijft op het vliegveld en wat gaat ermee naar Kuala Lumpur. Dat kost even tijd. De rest van de dag blijven we wat rond hangen tot we worden opgehaald om naar het vliegveld gebracht te worden. Op het vliegveld van Kuala Lumpur brengen we eerst de fietsen en bagage naar het bagagedepot dan worden we naar ons hotel gebracht. Weer een heel ander land dan Indonesië. Brede wegen, moderne gebouwen, veel hoge bouwwerken en, een land waar arm en rijk goed te zien is. Het hotel was erg hoog wij sliepen op de 12 de verdieping. Het uitzicht was adembenemend met al die gebouwen, hyper moderne vervoersmiddelen en de mensen als poppenhuis poppetjes zo groot. Marcel, Nicky en Wilbert hebben nog honger en gaan ’s nachts om 1 uur nog naar de Mac Donald, helaas viel te tegen.
Na een goed uitgereid ontbijt gaan we Kuala Lumpur bekijken. Het regent dus eerst gaan we paraplu’s scoren. Dan wandelen we richting de Petronas torens onderweg zien we diverse koloniale gebouwen. We bezoeken het modern winkelcentrum onder de Petronas torens. Met een taxi naar de Menara (communicatietoren) om van grote hoogte de stad te bewonderen. Door naar winkelcentrum Time Square om met een achtbaan door het winkelcentrum te gaan. Nog even een stukje met de monorail om Chinatown te bezoeken om dan terug te gaan naar het hotel waar de taxi al staat te wachten om ons naar het vliegveld te brengen.
De terugvlucht verloopt snel want iedereen kan goed slapen. Op Schiphol staan Els, Toine, Bart en Tim ons op te wachten met twee auto en een aanhangwagen. Om 8.30 uur ontbijten we met zijn alle in onze achtertuin.