Engeland

Vrijdag 12 juli 2019   Met de boot naar Engeland  30 km

De eerste zomervakantie na een grote reis valt soms een beetje tegen. Dit keer heb ik er echter veel zin in. Na mijn werk ben ik snel naar huis gereden en op de fiets gestapt om naar het station in Nijmegen te fietsen. Daar heb ik de trein gepakt naar Den Haag. Om 17.36 uur kom ik aan in Den Haag. Ik fiets een paar kilometer door de gezellig drukke straten van Den Haag. Al snel ben ik bij Tim. Tim is een neef van me die hier woont. We hebben afgesproken om ergens wat te gaan eten. Tim stelt voor om naar een Indisch afhaalrestaurant te gaan. Er zijn daar ook een paar tafeltjes waar we rustig kunnen zitten. Het eten is verrukkelijk en heel anders als ik gewend ben. Dit is een goed begin van mijn vakantie.

Vanaf Den Haag fiets ik door de duinen naar Hoek van Holland. Bij de ingang van de bootterminal laat ik mijn paspoort zien en daarna krijg ik een ticket voor mijn cabine op de 11e verdieping van de boot naar Harwich.

Voor de komende weken is mijn plan om eerst naar Cornwall te fietsen en vandaar met de boot naar Bretagne. Vervolgens wil ik dwars door Frankrijk fietsen naar de Alpen en Zwitserland. Met Henri -een vriend van me- heb ik afgesproken dat hij me op haalt in de buurt van Basel.

Het is een beetje rare omweg om via Cornwall naar Zwitserland te fietsen. Maar daardoor ook wel apart. Zo fiets ik eens niet van noord naar zuid maar van west naar oost door Frankrijk. Het idee hiervoor komt van mijn grote Europa-kaart waarop ik al mijn gefietste routes heb ingetekend. Ik probeer die kaart als het ware vol te fietsen door het fietsen van een soort spinnenweb door Europa. Dat spinnenweb bestaat uit een aantal routes naar de uithoeken van Europa gecombineerd met een aantal dwarsringen.

Uitgaven in het eerste land -Nederland- van deze reis zijn € 28,-- voor de treinreis, € 109,-- voor de bootreis en € 22,-- voor het uiteten en drinken aan boord.

Zondag 14 juli 2019   Londen  69 km 303 hm

Het regent zachtjes op het moment dat ik wakker word op de Kelvedon Hatch camping. Ik kijk naar buiten en zie dat de Nederlandse fietser naast me al bezig is met inpakken. Ik pak -op een moment dat het even droog is- ook mijn tent in. Samen fietsen we naar Londen.

Ik geef de route aan, omdat ik met mijn gps sneller kan navigeren dan met het boekje van de “Har
t van Engeland fietsroute”. We hebben beide veel reiservaring en zo fietsen we gezellig verder terwijl we elkaar reisverhalen vertellen.

In de eerste buitenwijken van Londen bestellen we tosti’s in een café. Na de pauze zijn we al snel bij de Woolwich Ferry. De toegang tot de ferry is gesloten. Gelukkig vertelt een voorbijganger ons dat er ook een voetgangerstunnel is. Aan de andere zijde volgen we de Theems.

Bij de Thames Barrier maak ik een paar foto’s. Ook de kilometers daarna stop ik een paar keer om foto’s te maken van de hoogbouw aan de andere zijde van de rivier. Op de afslag naar Greenwich nemen we afscheid. Terwijl de Nederlandse fietser een korte route door de stad wil fietsen, wil ik zo veel mogelijk van de stad bekijken, want dit is mijn eerste bezoek aan Londen.

Bij Greenwich fiets ik de heuvel op waarop het Royal Observatory staat. Op de heuvel is niets te zien van de nulmeridiaan. Deze nullijn is verbonden met de tijdstandaard Greenwich Mean Time. Op het einde van de heuvel is er een fraai uitzicht over Londen. Het is hier ook al lekker druk met toeristen.

Terug bij de Theems is het nog veel drukker met toeristen. Een kilometer voor de Tower Bridge ga ik op een bankje aan de Theems zitten om te lunchen. Het is jammer dat er door de bewolking geen fraaie lucht is om foto’s te maken. Het uitzicht over de stad is nog steeds prachtig.

Bij de Tower Bridge moet ik een flink stuk wandelen om de rivier te kunnen blijven volgen. Het wordt steeds drukker naar mate ik het centrum van de stad nader. Een klein stukje na het marineschip de HMS Belfast wil ik de Thames oversteken om terug te gaan naar de noordoever. Bij de eerste brug zie ik geen weg waar ik de brug op kan fietsen. Ik wandel verder naar de Millennium Bridge. Deze voetgangersbrug “loopt” recht op de indrukwekkende koepel van de St PauL’s Cathedral af.

Voor de kathedraal sla ik rechts af en fiets een lus door de indrukwekkende gebouwen van de City. Terug bij de kathedraal maak ik nog een paar foto’s. Op weg naar het hotel dat ik geboekt heb, zie ik Central Market van Covent Garden. Met de fiets in de hand wandel ik door het prachtige marktgebouw.

Bij mijn hotel mag ik gelukkig mijn fiets binnen neer zetten in de lobby tussen een paar bankstellen. Ze hadden me een mail gestuurd dat ik mijn fiets alleen buiten kon stallen en dat ik de fiets moest vast zetten aan het hekwerk. Dat lijkt me geen veilige plek voor mijn fiets. En al helemaal nu ik zie dat de fiets alleen op straat kan staan en niet in de voortuin. Mijn kamer van € 98,-- is erg klein. De badkamer is wel royaal, waardoor ik er mijn drijfnatte buitentent kan laten drogen.

Op het einde van de middag wandel ik terug naar de Theems. Bij Covent Garden kijk ik op een groot scherm even naar de Wimbledon finale. Als ik daarna de Theems over steek wandel ik langs het London Eye. Bij de volgende brug wandel ik terug over de rivier naar Houses of Parliament. De Big Ben staat helaas in de steigers. Voor Westminster Abbey staat een lange rij. Ik heb geen zin om voor een kerk in de rij te gaan staan. Net als bij de andere gebouwen vandaag, bekijk ik alles alleen van de buitenkant.

Downing Street is helaas afgeschermd door een groot hekwerk met bewakers. Een bezoekje aan de premier zit er vandaag dus niet in. Terug bij Covent Garden zie ik dat het in de vijfde set 8-8 wordt. In Soho eet ik bij één van de vele Chinese restaurants. Na het eten wandel ik via Piccadilly Circus naar Soho Sqaure. Onderweg zie ik een wisselkantoor dat open is. Ik heb nog US dollars die ik graag wil wisselen. Ik weet de exacte koers niet. Na het wisselen heb ik direct spijt. De koers is heel erg slecht en op het bonnetje zie ik ook nog eens dat ze 15% commissie hebben gerekend. Zo is het vandaag een dure dag geworden.

Op mijn hotelkamer bekijk ik -later op de avond- of het leuk is om morgen nog lang in Londen te blijven hangen en pas in de middag -zoals gepland-  de stad uit te fietsen. Ik zie bij de weersverwachting dat morgen de laatste dag is dat ik de wind in de rug heb en dat het later in de week gaat regenen. Dus misschien kan ik beter in de ochtend al de stad uit fietsen. Ik twijfel en besluit morgen te bekijken waar ik dan het meeste zin in heb.

Dinsdag 16 juli 2019   Rode vlaggen en Stonehenge  121 km 1173 hm

Gisteren ben ik niet -zoals gepland- gestopt bij de campings van Laleham, maar ik ben nog 60 kilometer verder gefietst naar Reading. Omdat er geen campings in de buurt waren heb ik een hotel genomen in deze kleine provinciestad.

Ondanks dat mijn hotel 88 pond kost vind ik het geen goed hotel. Voor 50 euro zou ik niet klagen, maar voor deze prijs verwacht ik net iets meer als een eenvoudig middenklasse hotel. Helaas moet ik lang wachten op mijn full english breakfast. In Afrika heb ik vorig jaar vaak zo’n ontbijt gehad. Die waren allemaal beter dan dit in het vet drijvende ontbijt, hier in Engeland.

Ik heb last van mijn keel vandaag. Mijn neus loopt alsmaar door. Met andere worden ik voel me niet erg fit. Dit doet me denken aan mijn vorige bezoek aan het Verenigd Koninkrijk. Toen had ik na een nacht slapen in een kurkdroge hotelkamer in Schotland dezelfde klachten. Zou er zoiets als de Verenigd Koninkrijk hotelziekte bestaan?, vraag ik me af.

Via allemaal leuke kleine fietspaden fiets ik Reading uit. Ik kom langs de beruchte “barrière”. Een hekje waar je met je fiets onmogelijk door kunt. Zowel mijn tassen als mijn fiets moet ik hier over het hekwerk tillen. Daarna volgen er nog ontelbare hekjes -waar ik tussendoor moet slingeren- en poortjes die ik open moet maken.

Soms is het fietspad niet veel breder dan een bandenspoor. Daar probeer ik dan vaak over heen te slingeren om de overhangende takken van de bramenstruiken en brandnetels te ontwijken. Lange tijd fiets ik over het jaagpad langs het Kennet & Avon kanaal. Dit kanaal is de verbinding tussen de Theems en Bristol aan de westkust. Op het kanaal liggen veel bootjes langs de kant. Opvallend zijn de oude kleurrijke lange smalle boten waarmee hier gevaren wordt. Ook fraai zijn al de kleine sluizen in het kanaal. Bij de sluizen zie ik
mensen tegen de balken -die op de sluisdeuren liggen- duwen, om daarmee de sluisdeuren open of juist weer dicht te maken. 

Na een paar uur fietsen is het pad langs het kanaal afgesloten in verband met werkzaamheden. Op weg naar de Stonehenge zoek ik nu mijn eigen weg. Al snel is er ook een weg afgesloten door werkzaamheden. Ik fiets de weg toch in -om te voorkomen dat ik ver om moet fietsen- en gelukkig kan ik met mijn fiets net langs de wegafzetting fietsen. Urenlang fiets ik door de heuvels die als maar hoger worden. Langs de slingerweggetjes staan meestal hoge heggen, waardoor het zicht op de weg en de omgeving slecht is. Het is natuurlijk wel sfeervol en typisch Engels.

Het hoogste punt ligt vandaag op 290 meter boven zeeniveau. Daarna fiets ik een militair oefenterrein op. Ik bevind me opeens in een heel open landschap met heerlijke vergezichten. Na een tijdje kom ik op mijn geplande route bij een gesloten poort. Er hangen rode vlaggen. Er is dus een militaire oefening en ik moet een andere route zoeken om het terrein in het zuidwesten te verlaten.

In Amesbury eet ik bij een tankstation een ijsje. Het is met 28 graden lekker warm vandaag. Met mijn rauwe keel heb ik weinig zin om iets te eten, maar dat ijsje krijg ik wel naar binnen. Vlak na het dorp kom ik op een fietspad langs de drukke A303. Op het einde van het fietspad moet ik oversteken en via een poortje kom ik op een graspad dat langs de Stonehenge loopt.

De 5000 jaar oude steencirkel van Stonehenge is indrukwekkend groot. Ik heb al vaker een steencirkel gezien, maar hier is er een binnen en een buitencirkel en de afmeting van de “stenen” is heel veel groter. Op de stenen uit de cirkel liggen hier ook nog grote rotsblokken.

Het rare van het pad is dat ik langs de mensen op fiets die een toegangskaartje gekocht hebben. Er zit alleen maar een klein laag hekwerk tussen. Ik kan de Stonehenge prima zien en besluit niet om 2 kilometer verderop bij het zoekerscentrum een kaartje te kopen. Daarna zou ik dan weer terug moeten fietsen om de Stonehenge nogmaals te zien. Ik hoor nog een wandelaar -die op mijn pad wandelt- zeggen, “Moet je nu echt 20 pond betalen om een paar stenen te bekijken?”.

Over een verlaten weg fiets ik de 2 kilometer naar het bezoekerscentrum. Daar verlaat ik het terrein en fiets in noordelijke richting. Een paar kilometer verder blijkt dat de route die ik gepland heb is afgesloten. Rode vlaggendag vertelt een man me. Een militaire oefening dus en ik zie op mijn kaart dat de meest logische weg naar het noorden een gevaarlijk drukke weg is.

Vandaag is het dus rode vlaggendag. Niet alleen vanwege de militaire oefening die voor de tweede keer vandaag roet in het eten gooit. Thuis heb ik op een prikbord een wereldkaart hangen. Daarop staan spelden van de landen die ik nog niet bezocht heb en 20 rode vlaggen. Die rode vlaggen geven plaatsen aan in de wereld waar ik nog graag een keer naar toe zou willen gaan. In west en midden Europa staan er nog 3 vlaggen. Eén vlag staat op Spitsbergen, waar je niet naar toe kunt fietsen. De twee andere vlaggen staan in Londen en de Stonehenge. Thuis zal ik na de vakantie dus 2 rode vlaggetjes verwijderen.

De 7 kilometer die ik naar het westen moet fietsen om weer terug op het fietsroute netwerk te komen vallen me zwaar. Daarna fiets ik het eerste stukje van het fietsroute netwerk voor de tweede keer vandaag, terwijl ik hier helemaal niet had willen fietsen. Mijn benen en vooral de rest van mijn lichaam hebben geen zin meer om na 17.00 uur nog 35 kilometer te moeten fietsen om bij de geplande camping aan te komen. Ik voel me slap en wil wel naar een camping. Ik wil zeker niet weer in een te droge hotelkamer slapen, dat is niet goed voor mijn keel.

Na 10 kilometer op het fietsroute netwerk maak ik een praatje met een wielrenner. Hij vertelt me dat er 6 kilometer verderop een café is met een camping er achter. Dat is een hele opluchting. Op de camping zie ik dat deze camping ook in het routeboekje van de Hart van Engeland fietsroute staat. Ik had het niet gezien omdat ik een alternatieve route -die vandaag dus was afgesloten- bedacht had.

Normaal voel ik me na een warme douche weer helemaal fit. Het is altijd alsof ik de vermoeidheid van me af spoel. Vandaag is echter anders. Ik ben uitgeput. In de pub voor de camping eet ik een lasagne. Ik eet steeds 2 happen, rust dan even uit om vervolgens weer 2 happen te nemen. Ik moet daar natuurlijk om lachen, maar het is niet anders vandaag. Ondanks mijn protesterende lichaam was het een geweldige vakantiedag vandaag. Ik kan dus heerlijk moe en voldaan in mijn tent gaan liggen.

Zondag 21 juli 2019   Steile wegen  98 km 1805 hm

Woensdag ben ik vanaf de camping na de Stonehenge via Bath en Bristol naar de westkust gefietst. Vandaag wordt de vierde dag waarop ik verder fiets naar Lands End in het uiterste zuidwesten van Engeland. Meestal volg ik de Hart van Engeland route. Ik heb wel de tracks zelf gemaakt en af en toe een alternatieve route bedacht. De Hart van Engeland route volgt meestal het National Cycle Network, maar heeft ook af en toe een stuk afwijkende route.

Voor een deel ging de route de afgelopen dagen langs kanalen. Vooral het jaagpad langs het Kennet & Avon kanaal was leuk omdat er in dit kanaal veel sluisjes zijn, veel boten varen en er zijn enkele aquaducten. Indrukwekkend was de sluizentrap bij Devices in het kanaal. Op een afstand van 3 kilometer zag ik 29 sluizen om een hoogteverschil van 72 meter te overbruggen.

Er waren ook een paar fietspaden over oude spoorlijntrajecten. Verder ging de route over heel veel leuke smalle slingerweggetjes met hoge heggen langs de weg. De weg was vaak niet breed genoeg voor een auto en een fiets. Dus moest of ik of mijn tegenligger steeds op een passeerplaats even wachten.

Ruim voor 9 uur verlaat ik de camping bij Widemouth Bay. De camping bestaat uit niet meer dan een gemaaid weiland met een toiletgebouw en uitzicht op zee. Er is niemand waar ik mijn kampeergeld aan kan betalen. Volgens mijn buren -die hier elk jaar staan- moet ik gewoon vertrekken zonder te betalen. De eigenaar komt af en toe eens langs.

Na een paar kilometer staat er een bord met de waarschuwing dat er een afdaling komt met 30% hellingsgraad. Heel even gaat de weg een beetje eng steil naar beneden. Al snel moet ik weer omhoog fietsen. Nu staat er weer een bord met 30%. Een wielrenner haalt me in en wenst me sterkte op de komende helling. Ik kan -weliswaar met moeite- blijven fietsen. Het steilste gedeelte fiets ik slingerend omhoog. Als die Engelsen geen S-bochten aan leggen dan moet ik ze zelf maar “verzinnen”. Ik kan me niet voorstellen dat het echt 30% was en dat ik daar nog kon fietsen, het leek me eerder 20%. Ik had natuurlijk even op mijn hellingshoekmeter moeten kijken. Ik had het echter te druk met trekken aan mijn fietsstuur, trappen, kijken of er geen verkeer aan kwam omdat ik slingerend omhoog ging en kijken naar de kliffen langs de kust waar ik op een mooie plek een foto van wilde maken.

Na de volgende afdaling kom ik in Crackington Haven. Bij een terrasje aan de baai bestel ik een ontbijt en geniet van het uitzicht op zee en op de kliffen. Na Crackington Haven gaat de weg weer super steil omhoog van zeeniveau naar 260 meter boven zeeniveau. Ik zie op mijn gps dat ik de verkeerde weg omhoog aan het fietsen ben. Ik zie ook dat ik gewoon door kan fietsen en verderop weer terug op de route kom. Ondertussen ben ik blij dat het me weer gaat lukken fietsend boven te komen op alweer een veel te steile helling.

Boven besluit ik de route een klein stukje in te korten door een iets grotere weg naar Tintagel te volgen. Dit blijkt een goede keuze. Zo kom ik namelijk door Boscastle en dit kleine toeristenplaatsje ligt in een prachtig fjord. Daarna is Tintagel helemaal onder de voet gelopen door de toeristen. Ik parkeer er mijn fiets en wandel naar een eiland voor de kust. Ten minste dat is de bedoeling. De voetgangersbrug is helaas afgesloten en vanaf het kustwandelpad loop ik weer terug naar mijn fiets. In de toeristendrukte van het dorp koop ik een ijsje en naast de winkel ga ik op een bankje zitten.

Na Tintagel gaat de route naar het zuiden. De route gaat het binnenland in. Natuurlijk moet ik weer met een paar steile hellingen omhoog fietsen. Bergop fietsen gaat altijd heel erg langzaam. Normaal is dat niet erg omdat je in de afdaling weer lekker snel bent. Op de smalle steile weggetjes hier in Cornwall gaat het afdalen ook langzaam. In St Trudy ben ik 6,5 uur onderweg en heb ik nog maar 45 kilometer gefietst.

Na St Trudy fiets ik via St Malyn naar Wadebridge. Hier kom ik op de Cameltrail naar Padstow. Dit is een breed fietspad over een oud spoorlijntraject. Ondanks de zomerdrukte met onhandige fietsers, veel wandelaars met slecht luisterende honden en spelende kinderen gaat het fietsen hier makkelijk en snel. Volgens mijn reisgids is Padstow één van de meest pittoreske havenstadjes van Cornwall.

Vanaf Padstow fiets ik eerst nog een stukje naar de kust in het westen om vervolgens weer naar het zuiden het binnenland in te fietsen. Op de minder steile slingerweggetjes gaat het nu een stuk sneller dan in de ochtenduren. Onderweg koop ik een saucijzenbroodje die ik op een bankje voor de kerk van St Columb Mayor op eet.

Bij Newquay kom ik aan het begin van de avond weer aan de kust. Bij één van de stranden blijf ik staan kijken naar de surfers. Het lijkt erop dat de golven vandaag niet hoog genoeg zijn om te surfen. Als ik de drukke toeristenstad uit fiets ga ik op zoek naar een camping. Bij de eerste camping staat een bord met een afbeelding van een tent en een caravan. Mijn ervaring in Engeland heeft me de afgelopen week geleerd dat niets is wat het lijkt. De receptie is gesloten en iemand vertelt me waar ik de “warden” kan vinden. Ik kijk de camping op en besluit verder te fietsen. Ik verwacht niet dat ze hier plaatsen hebben voor tentkampeerders. Het lijkt meer op een caravanpark. En denk niet in dit land dat als er een tent staat afgebeeld dat je er ook met een tent kunt kamperen.

Een kilometer verderop is er een camping die ook in mijn routeboekje staat. Bij de afslag staat dat de camping alleen is voor families en koppels. Maar zoals gezegd is hier niets wat het lijkt en deze single kan hier gewoon kamperen.  Om 19.30 uur zet ik snel mijn tent op. Ik was mijn kleren en douche me snel, zodat ik iets na achten in de campingkantine ben. Om 20.30 uur gaat namelijk de keuken dicht en ik wil nog wel wat eten. Voor 7,5 pond bestel ik chicken curry met rijst. Het valt me op dat ik op best veel plaatsen kom met goedkoop eten. Ook de campings waren niet duur. Vandaag heb ik met 9 pond de duurste camping tot nu toe. Hiervoor sta ik niet op een trekkersveld. Ik heb een eigen kampeerplaats toegewezen gekregen.


Morgen fiets ik naar Lands End en daarna fiets ik 2 dagen naar het oosten. Donderdag neem ik vanuit Plymouth de boot naar Frankrijk.




Ik ben 12 dagen in Engeland geweest en heb 1188 kilometer gefietst met 12252 hoogtemeters. Ik heb 9 keer gekampeerd en daar gemiddeld € 12,42 voor betaald. Voor de 3 hotelovernachtingen heb ik gemiddeld € 94,55 betaald. In totaal heb ik € 72,-- per dag uitgegeven. Dat lijkt veel, maar Engeland was zeker niet duur. Alleen de hotels vond ik duur en daardoor heb ik relatief veel uitgegeven. Buiten de hotels om heb ik ongeveer 10% meer uitgeven dan in Frankrijk.